Ik vond dit wel weer een heel bijzondere reading. Ronald schrijft mij aan met een vraag. Een ex van hem heeft zelfmoord gepleegd na abortus. Hij voelt zich schuldig en vraagt zich af waarom zij zelfmoord pleegde. Heeft dit met de abortus te maken of niet? Dan zie ik aan de horizon twee vrouwen verschijnen. De één heeft lang donker krullend haar en de ander heeft blond kort haar. De vrouw met het blonde haar begeleidt de vrouw met het donker krullende haar. Zij is overstuur en angstig. Ronald geeft aan dat de ex waar het over gaat inderdaad lang donker haar had met een lichte krul erin. Dan zie ik een buikje. De vrouw lijkt op zich slank, maar ze laat een klein buikje zien. Ze draagt een spijkerbroek. Het lijkt er niet op dat ze erg dik is, maar meer een zwembandje heeft of zoiets, waar ze zich druk over maakt. Ronald begint dan over de zwangerschap en zegt dat dit waarschijnlijk hetgeen is waar ze op wijst. Deze informatie had hij, tot dat moment, nog bewust achter gehouden! We maken een afspraak.

Ronald is aan het verhuizen en woont pas 2 maanden in de woning waar we afspreken. Dat is even een tegenvaller. Ik hoop dat er genoeg energie door gaat komen voor mij om een reading te geven. Op het moment dat ik de vrouw aanroep, slaan mijn oren dicht. Het is een gevoel alsof ik de bergen in ga. Zo’n druk voel ik op mijn oren komen. Best sterk gevoel dus. Ze blijft wel om mij heen hangen. Het eerste wat ik doorkrijg is “Ik heb Géén zelfmoord gepleegd” Dat snap ik niet, want Ronald geeft mij aan dat zij zelfmoord gepleegd heeft. Ik word er wat onzeker van en vraag door of de abortus met de zelfmoord te maken heeft gehad “ja en misschien” krijg ik door.

Dan gooi ik toch het balletje op, dat de vrouw zei “ik heb geen zelfmoord gepleegd”. Hardop denk ik na over de mogelijke betekenis hiervan. Ik kreeg ook al door dat de vrouw al langer depressief was. Volgens Ronald klopt dit inderdaad en was dit ook de reden dat hij op een abortus aangestuurd heeft. De vrouw was echt heel erg depressief. Behoorlijk ziek, dus niet in staat voor een kindje te zorgen. Ik denk aan drank en pillen. Kan het een ongeluk geweest zijn? Ronald denkt mee en dan valt er wel een kwartje bij hem. Het blijkt dat dit inderdaad mogelijk is. Dat zij allerlei medicatie nam en wellicht zo ver heen geweest is dat ze niet meer precies wist wat ze deed. De vrouw geeft dan aan, dat ze het inderdaad niet precies meer wist, maar niet dood wilde op dat moment en daarom zegt dat ze ‘geen zelfmoord’ heeft gepleegd. Drank en pillen blijkt ook geen verkeerde inschatting geweest te zijn. Het is inderdaad een overdosis geweest.

Het blijkt dat de vrouw niet meer precies weet wat er gebeurd is, maar niet dood wilde. Niet bewust zelfmoord heeft gepleegd. Het lijkt een opluchting voor Ronald. Het blijkt dat zij dit ook graag aan hem door wilde geven. Het is niet wat we hadden verwacht. Dan kijk ik of het kindje er ook is. Is het een jongen of een meisje vraag ik me af? Ik zie beiden, afwisselend op de stoel tegenover me zitten. Jongen/meisje, jongen/meisje. Volgens Ronald was de abortus vroeg gepleegd. Dan nog lijkt mij dat het toch duidelijk moet zijn wat het geworden zou zijn? Toch komt er geen duidelijkheid over.

Ik vraag aan de vrouw hoe oud de baby was bij de abortus. Zij geeft aan 6 weken. Ik zeg tegen Ronald dat er nog 2 weken bij opgeteld moet worden voor de exacte zwangerschapsduur zoals wij die aangeven op aarde. Wij rekenen namelijk vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie en dan ben je feitelijk nog niet zwanger. Dat zou een week of 8 zijn. Dat klopt volgens Ronald precies.

De vrouw heeft nog een vraag aan mij. Ik werk inmiddels met automatisch schrift maar de vraag komt niet door. Het lukt haar niet om de vraag door te krijgen. Dan ineens lukt het toch. “Is het normaal dat de baby tussen hemel en aarde zweeft” vraagt ze. Nee dat is niet normaal. De baby is dus nog niet over geweest. Ik vraag aan een engel of de baby gereinigd kan worden. Dat kan, maar dat is niet de oorzaak, krijg ik door.

Het blijkt dat er contact nodig is tussen de baby en Ronald. De baby heeft vragen aan zijn vader. Waarom hij geaborteerd is. Ronald legt het uit. Hij geeft ook eerlijk toe dat hij er niet zo over nagedacht heeft. (nb ik ben persoonlijk niet tegen abortus, dus dit is niet van invloed geweest op de dingen die hierna naar boven komen) . Hij zegt dat de moeder te depressief was om voor een kind te kunnen zorgen. De baby snapt het niet “ik had toch nog een vader?” Dat komt best hard aan bij Ronald. Dat is naar, maar hij moet er toch even doorheen. Ik probeer Ronald gerust te stellen en zeg ook dat ik hem niet veroordeel op zijn keus. Ronald is het ermee eens. Hij had inderdaad voor de baby kunnen zorgen.

Hij heeft er niet goed over nagedacht. Niet bij stilgestaan dat er nog een energetisch leven aan verbonden is, naast het fysieke. Ik vraag de baby of hij Ronald kan vergeven. Dat kan hij nog niet. Dan richt ik me op de baby om te kijken of ik hem kan helpen. Ik doe mijn ogen dicht en voel met mijn handen aan de energie van de baby en zoek op wat ik daar voor blokkade voel. Het is iets hards.. ik zoek wat het is, maar kan het niet gelijk vinden ‘koppigheid, stukje kilheid, ongevoelig’ dan snap ik het. Het is een stukje ongevoeligheid. Dit moet Ronald dus echt zelf oplossen. Ik zeg dat hij de baby liefde moet geven. Zijn ogen moet sluiten en aan de baby moet denken en hem in zijn gedachtes vast moet houden alsof hij geboren zou zijn. Dat doet Ronald gelijk en met veel overgave. Het is een emotioneel moment.

Het duurt niet lang of ik voel de liefde door de kamer stromen en voel hoe de baby opwarmt en gevuld raakt met deze liefde. Ik vraag de moeder om erbij te komen en aan de andere kant hetzelfde te doen. Het is een prachtig beeld. Ronald zit daar levend, daartussen in zweeft de geaborteerde baby en aan de andere kant is de moeder van de baby die niet meer leeft en haar baby vasthoudt. Die verbondenheid van die drie energetische lichtwezens, 1 levend, 2 dood. Prachtig echt heel emotioneel om mee te maken. Samen houden ze de baby vast alsof deze net geboren was. En samen vullen ze hem met hun liefde.

Ik voel hoe de baby gaat stijgen en voel de warmte en verlichting. De baby is boven geweest en zegt nog “Het is hier mooi papa, bedankt” Voor Ronald een heel emotioneel moment ook, maar het lucht hem wel op. Ik leg hem uit dat hij het goed opgelost heeft zo. Netjes afgehandeld heeft. Dat zijn er weinig die dat zo doen. Was schitterend om te mogen doen. Ik heb er een eind voor moeten rijden, maar het was het meer dan waard.