medium

Maand: augustus 2015

Opa zoekt 10 jaar lang naar schroevendraaier

Het dochtertje van een vriendin van mij ziet al van kleins af aan haar opa door het huis heen lopen. Tenminste zij weet dan nog niet dat het haar opa is. Het is een donkergekleurde man, net zoals zij donkergekleurd is en hij draagt dan altijd witte schoenen en witte kleding.

Het meisje is zelf 10 jaar oud en haar opa is gestorven toen zij baby was. Het meisje zelf is een zeer introvert en verlegen meisje, welke moeilijk contacten maakt en hiervoor ook hulp krijgt.

In overleg met deze vriendin, besluit ik haar dochter te laten reinigen. Ik heb accoord, maar ik vertel de moeder en het meisje zelf niet wanneer ik het ga doen.
Echter nadat ik het gedaan heb, spreek ik mijn vriendin en zij vertelde dat haar dochter op een gegeven moment, licht begon te ‘schokken’ met haar lichaam en te giechelen. Zij vroeg wat er was en het meisje zei: “Ik heb het gevoel dat er wat uit me getrokken wordt.” en “hé, ik kan weer beter adem halen.” De tijd waarop dit gebeurde, kwam inderdaad overeen met het tijdstip dat ik de engelen gevraagd heb het meisje te reinigen. Die tijd had ik hun niet bekend gemaakt. Gevoelige mensen, kunnen inderdaad het reinigen wel voelen. Wat minder gevoelige mensen niet of nauwelijks.

Ik heb daarna contact gezocht met de man die in het huis rondjes liep. Hij stelde zich voor als een opa van het meisje. Hij zei dat hij op zoek was naar iets en reageerde erg weinig. Het moest wel iets van gereedschap zijn en na veel moeite kreeg ik door dat het om een schroevendraaier ging.
Ik vermoed dat deze man gestorven is, op het moment dat hij een klusje aan het doen was en daarom met het idee gestorven is dat hij een schroevendraaier nodig heeft en die ging zoeken. Nu kan dat wel eens meer gebeuren, maar dat duurt dan niet zomaar 10 jaar.

Daarop besluit ik het huis te laten onderzoeken op negatieve energieën en er blijken er aardig wat te zitten. Deze nemen de man als het ware ‘in de maling’ waardoor die man blijft zoeken en zoeken en zoeken.
Ergens moeten we er ook wel om lachen. Tien jaar zoeken naar een schroevendraaier, maar het is ook sneu. Nu is het niet zo dat zo iemand bij zijn volle bewustzijn is, maar toch, hij ervaart wel degelijk een lange tijd en dat zal later ook uit zijn reactie blijken.

Het huis wordt daarop gereinigd en binnen een half uur krijg ik een seintje dat hij hem gevonden heeft. Ik voel de blijdschap en de vreugde en hem roepen “Ja ja ik heb hem éindelijk! Eindelijk!” Dan zie ik hem opstijgen naar het licht, waar hij, natuurlijk, met lege handen aankomt en verbaasd kijkt in zijn lege hand en zegt “Wat is er gebeurd?” Hij werd netjes opgewacht door zijn vrouw (een conclusie die ik zelf trek, aangezien ze elkaar heel goed lijken te kennen.) “Je hebt geluk dat er een lichtwerker voorbij kwam, dat is er gebeurd, man je bent al tien jaar dood.”

Met het meisje gaat het goed. Ze lacht meer en praat meer en komt nu beter voor mening op. Ze ziet die man nog af en toe voorbij komen. Niet meer zo vaak als eerst en hij zoekt niet meer. Hij staat naar haar te kijken en gaat dan weer weg.
Prachtig om te doen, wat heerlijk, een meisje geholpen en haar opa geholpen. Ja af en toe lachen we er nog om, en het meisje ook, dat haar opa 10 jaar lang naar een schroevendraaier zocht, maar gelijk denk ik: “hoeveel zielen dolen er nog meer rond? Ze hebben hulp nodig. Ik wil door, ik wil ze helpen”

Reading “zelfvergeving” moeder

Verslag geschreven door Henri. Eronder is mijn verslag. Henri heeft dyslectie, dus vandaar de taalfouten.

Bezoek

via een andere site hadden we af gesproken met het medium dina .

ze we mailde wat heen en weer en om dat we op internet vaak schuil namen gebruikte wist ze eigenlijk niet echt wie we waren toch voelde ze dat hier het een en ander speelde.

dat we best sceptisch waren lijkt me normaal. Wat er binnen kwam was zo een leuk persoon na een kort gesprek gaf ze aan dat er iemand in de kamer was die erg nerveus was raar genoeg had ik voor dat ze het zij ook al het nodige aan spanning gevoeld ze wist niet zeker wie het was maar wel dat het fam moest zijn de intentietijd bleef onduidelijk ik voelde dat er heel veel verdriet was in mij raar genoeg melde zij dat er iemand was die heel erg verdrietig was en niet over was geweest en ze maakte zig zorgen om dat er heel erg slecht contact was geweest met iemand bij na vraag bleek dat het met mijn kinderen was na dat ze een poosje in gesprek was met de intentietijd ging ze in een diepere trans of het verdriet uit de persoon te laten na een poos je voelde ik ook het verdriet wat voor mij gevoel ook van buiten kwam weg te trekken dina melde dat ze over was gegaan de andere persoonlijkheid had inmiddels gemeld dat die bang was weg gejaagd te woorden om dat die zaken in leven fout had gemaakt en vergeving daar voor zocht na dat ik duidelijk had gemaakt dat ik hem kon vergeven voor zijn fouten verliet de persoonlijkheid ook de ruimte

ze vertelde ook gedurende tijd dat er nog iemand was maar dat die afwachtte

die persoonlijkheid bleek fam van mijn vrouw die contact zocht niet om dat er wat mis was maar om dat ze wilde dat zij contact kreeg met een halfzusje waar wel het bestaan bekent was maar niet wie het is en waar ze verblijft

misschien leest het warrig maar er waren een hoop momenten dat ze dingen zij die ze niet kon weten

iedere mogelijkheid om namelijk zaken even op te zoeken was haar ontnomen ze wist niet onze echte namen en geen achter namen ook geen mail of zo iets dus even na kijken of ouder leefde en zo ging echt niet ze was ook niet iemand waar we met regelmaat contakt mee hebben heel af en toe via een speciaal forum over een gezamenlijke hobby waar ik nooit privee info geef en mijn vrouw ook niet even wel wist ze wel dingen die van belang waren en geloof me ik ben geen ogelvie aan hanger maar deze dame werkt wel anders en niet zo hi profile maar het klopt wel

Dina’s verslag

Ik ben uitgenodigd bij Henri en zijn vrouw om een reading te komen geven.

Ze staan open voor de ervaring, maar zijn beiden sceptisch. Dat weerhoudt mij nooit om een reading te komen geven. Integendeel. Een uitdaging is leuk.

Henri zegt dat ik niets op kon zoeken op internet of op een andere manier aan informatie kon komen. Dat klopt en dat doe ik ook niet. Dat is niet mijn werkwijze.

De informatie haal ik uit de readings zelf. Ik doe geen voorwerk. Wel geven mijn gidsen van te voren al aan of er iets gaande is of niet en de ernst van de situatie.

In dit geval kreeg ik van tevoren al door dat er iets gaande was en voelde ik mij heel erg nerveus. Hmm misschien is er dan toch iets ernstigs bedacht ik me.

Echter bleek dat erg mee te vallen.

Het nerveuze gevoel herkende ik bij de entiteit die zich als eerste aan kwam melden. Een man die stik en stik nerveus was. Heel erg bang om weggestuurd te worden.

“vader” was het eerste wat in mij opkwam, maar ik vind het eng om te beginnen met iets wat niet helemaal klopt, omdat ik dan zelf gespannen kan raken en dit de reading kan beïnvloeden.

De man stelde zich via de pendel voor als een ‘oom’ en niet als de vader. Dat was dus tegenstrijdig.

Ik gaf Henri te kennen om niks aan te geven, omdat het heel goed kan zijn dat deze man erom heen draait wie hij is, uit angst om weggestuurd te worden.

“Deze man is heel erg bang om te horen dat hij moet opsodemieteren” zeg ik dan ook

Henri herkent dit en heeft dus al vermoedens wie de man is.

We komen er op uit dat het inderdaad zijn vader is. Daar was de band slecht mee en Henri gaat er niet diep op in, maar herkent wel dat er problemen waren tussen hem en zijn vader.

Alleen zegt hij dat zijn vader meer dan welkom is. Dat hij zelf ook niet perfect is en daarom zijn vader helemaal niets aanrekent.

De vader kalmeert daarop aanzienlijk. Ik voel de opluchting in de lucht hangen en vraag aan de vader van Henri of hij naar hem toe kan gaan. Dat doet hij en Henri voelt de aanwezigheid duidelijk van zijn vader.

Ik wist dat er iets aan de hand moest zijn in het huis, daar was ik voor gewaarschuwd en Henri zijn vader was over geweest dus dat was het niet.

Dus ik vraag de entiteit met het probleem om te komen en dan voel ik een licht koude entiteit opkomen. Niet eens heel erg koud, maar een beetje.

Ik voel veel verdriet en tekortkoming.

“het is een vrouw. Ze is nog niet zo heel lang dood zegt ze en ze voelt dat ze tekort gekomen is” leg ik Henri uit.

“Kan het je moeder zijn?”

“mijn moeder is al 10 jaar dood” zegt Henri

“ja dat kan kloppen. Tijdbesef is anders als je dood bent. Dat klopt. Dat is iets wat lastig blijft” leg ik uit.

Ik merk dat Henri zijn moeder haar zoon niet wil laten schrikken dat ze nog niet over is geweest. Dus ik breng het nieuws voorzichtig.

Ze praat over het contact met de kleinkinderen wat slecht zou zijn.

Henri herkent dat niet heel erg. Zijn contact met zijn kinderen is niet heel erg best door het contact met zijn ex, maar hij vindt dat zijn moeder alles er aan gedaan heeft om het contact met haar kleinkinderen goed te houden

“okay maar ze voelt het zo. Dat kan ook. In ieder geval er is iets met die kleinkinderen. Ze blijft daar maar over praten”

Ineens valt het kwartje bij mij. Reiniging? Hebben ze een reiniging nodig? “ja” is het antwoord.

Ik vraag een paar engelen om te gaan kijken bij de kinderen van Henri.

1 van die kinderen blijkt ernstig besmet. Henri herkent dit, weet wie dit moet zijn. 1 van zijn kinderen blijkt te lijden aan schizofrenie en die mensen zijn het meest gevoelig voor dit soort besmettingen.

Henri vermoedt dat het met zijn ex ook wel niet goed zal zijn. Daarop laat ik die ook controleren. Het gaat niet alleen om die persoon zelf, maar zij heeft invloed op de kinderen en het is daarom belangrijk dat de veroorzaker goed gereinigd wordt.

De moeder van Henri blijkt enorm opgelucht, maar zit nog steeds vast.

“tekortkoming.. ze blijft praten over tekortkoming Henri” hamer ik bij Henri.

Henri herkent het niet. Zijn moeder was niet iemand die anderen tekort deed. Dan begint Henri te vertellen over zijn moeder en vertelt dat er een periode was waarin zijn moeder zichzelf verwaarloosde en aan anorexia leed.

Dan valt het kwartje bij mij. Anorexia is een complexe ziekte en heeft er wel degelijk mee te maken dat men zichzelf niet goed genoeg vindt.

Het gevoel klopt dan niet aan de hand van de feiten, maar het zit er wel. Dat herkent Henri wel. Zijn moeder kampt met zelfvergeving.

Ik praat met zijn moeder en leg het haar uit, maar het helpt niet. Ze weet dondersgoed dat het feitelijk anders ligt, maar haar gevoel zegt het anders.

Dan begrijp ik dat praten geen zin heeft. Ik moet in trance en nodig je moeder uit om in mij te komen en het via mij te doen.

Ik waarschuw voor de heftigheid hiervan. Emoties komen los, door mij heen en dat is een aparte ervaring.

Bij haar is dat verdriet.. Vergeving hangt samen met een vorm van verdriet loslaten. Een verdriet wat van diep binnen uit komt. Het golft door mijn lichaam heen en ik laat het eruit komen en voel zijn moeder denken

“ik ben het niet waard”

“ja je bent het wel waard! Je bent het wel waard!” herhaal ik hardop en daarmee overspoel ik haar eigen minderwaardige gevoelens.

Dan komt ze uit mij los en stuur ik haar naar boven. Ze is snel terug en nog niet helemaal overgegaan. De kou is weg en de emoties om haar heen zijn veel minder. Dan zie ik een soort splinter in haar ziel. Ik trek hem eruit en gooi hem weg en stop er positieve energie voor in de plaats.

“Dit is een spel van Satan. Daar kon ze zelf niets aan doen” leg ik uit aan Henri

Dan vraag ik haar het nogmaals te proberen en dan lukt het haar wel.

Henri vertelt dat hij al die emoties ook voelde. Hij zegt dat hij zelf ook een sterk gevoelspersoon is en dan kun je inderdaad zelf die entiteiten ook goed voelen, vooral wanneer ze zo vol met emoties zitten.

We praten wat na en dan wil die dame die naast Henri zijn vrouw staat toch ook echt wat zeggen. Ze stond er tevreden bij, naast de dame en ik dacht dat ze alleen kwam kijken. Dat is niet zo. Ze wilde wat zeggen.

Het is moeizaam om de boodschap eruit te krijgen, maar ze stelt zich voor als een oudtante en de vrouw van Henri herkent haar haarkleur, na even diep nadenken. Het is rood, wat een aparte haarkleur is, dus er wordt hier duidelijk niet geraden.

De oma van Henri zijn vrouw komt ook voorbij en valt op door haar grijze haarkleur. Normaal laten mensen zich in hun betere en jongere jaren zien en niet met grijs haar. Dit kan betekenen dat ze haar haarkleur mooi vond, leg ik uit.

De vrouw van Henri herkent dit. Ze vond haar kleur inderdaad mooi. Ze had ook een mooie grijze kleur. Ik herken dat ook “het is heel mooi wit, zoals veel mensen het zelfs verven” dat wordt herkend

De opa van deze vrouw komt ook voorbij. Ik zie hem in een pak. Ik vraag haar of ze dit herkent.

“Ik ken mijn opa alleen maar in pak” zegt ze dan.

De boodschap ging over iemand waar het contact niet goed mee zou zijn. Dat herkent je vrouw niet. Ze heeft niemand met wie ze slecht contact heeft zegt ze.

Dan krijg ik door dat het om een zus moet gaan en vraag haar of ze een zus heeft. Ze zegt dat ze een halfzus heeft, maar dat ze daar geen contact mee heeft. Dus toch een slecht contact.

Het blijkt dat de vrouw van Henri wel graag contact zou willen met de halfzus. De boodschap was dat het goed gaat met die halfzus en er blijkt nog een andere halfzus te zijn, waar het contact ook slecht mee is en daar gaat het minder goed mee.

“maar die oudtante is helemaal geen familie van mijn halfzusje. Ik weet niet eens of ze van hun bestaan af weet” zegt die vrouw. Daarom dacht ze niet aan haar halfzusjes.

Als mensen doodzijn, dan kunnen ze overal naartoe en kunnen achter dingen komen die ze eerst niet wisten. Daarbij het hoeft helemaal geen familie te zijn van je oudtante. De reden dat je oudtante hier staat met die boodschap, betekent dat het háár interesseert. Zij is schijnbaar iemand die zich interesseert voor familiebanden.

De vrouw bevestigt dit sterk. Zo was ze inderdaad. Daar was zij altijd mee bezig.

“Nu dat doet ze nog steeds” zeg ik

Ik zie het vaak dat mensen doorgaan met wat ze bezig hield tijdens hun leven. Wat hun toen interesseerde, interesseert ze nog steeds en ze blijven ermee doorgaan. Die oudtante wilt dus graag dat het contact tussen die halfzusje goedkomt. Dat houdt haar bezig.

Ik zeg “je oma en opa houdt het veel minder bezig. Die hebben zoiets van, laat gaan joh, ze redt zich best wel”

Ook dat wordt bevestigd door de dame. Ja die waren wel zo. Klopt.

Zij kon de entiteiten helaas niet zelf voelen. Die waren helemaal tevreden en rustig, dus daar is niks mee aan de hand en dan voel je ze amper of niet. Ze herkent echter wel alle kenmerken die ik doorgaf en ik absoluut niet kon weten.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén