Van het allerprilste begin tot de eindtijd. Hoe kan het? Hoe zit het?
Van de informatie die ik doorkreeg, heb ik dit verhaal kunnen maken. Het kan zijn dat het op details afwijkt van de werkelijkheid. Het kan zijn dat ik bepaalde stukken verkeerd begrepen heb, of verkeerd geformuleerd heb. Het gaat om de strekking van het verhaal. Waarvan ik wel heel sterk geloof, dat dit in grote lijnen is hoe het in zijn werking gaat. Om het exacte verhaal te kunnen achterhalen echter, zouden we bewijzen moeten kunnen vinden hiervoor om het preciezer vorm te kunnen geven. Dat kan ik niet alleen. Ik kan dus alleen maar met jullie delen wat ik er nu van weet. Het is mij ook allemaal in Jip en Janneke taal doorgegeven, omdat ik het zelf anders ook niet snap. Ik ben namelijk geen wetenschapper en heb geen vaktermen geleerd. Voor iemand met meer kennis van zaken zou het dus eenvoudig zijn, om dit verhaal, op details onderuit te halen. Liever zou ik mensen met kennis zien die de juistheden in dit verhaal weten te onderbouwen en dit verder weten uit te werken. Afkraken en ontkennen is eenvoudig, kennis samenvoegen en het onbekende leren begrijpen moeilijker.
Er zijn een aantal dingen die we weten over het niets. Je hebt diepere en ondiepere vormen van niets. Nul is namelijk niets, maar het is niet niets, want als je een nul hebt dan heb je iets. Nul is dus ondiep niets. Min is ook niets, maar negatief iets is ook niet niets, dat is ook iets. Min is dieper niets dan nul, maar ondieper dan het absolute niets. Het absolute niets, is dan namelijk een min/min deeltje en dat kán niet bestaan. Dat keert zich automatisch om. Alle uitersten liggen dicht bij elkaar, dus als het niets zich omkeert heb je gelijk alles.
Het niets keert zich om. Het niets is vacuüm. Vacuüm houdt alleen stand als het wanden heeft waar het zich aan ‘vast’ kan houden. Tot die tijd ‘valt’ vacuüm als het ware. Het is een enorme grote zuigende kracht. Dat zijn neerwaartse krachten. Het valt, dus is het neerwaarts. Wanneer het vacuüm gaat ‘vallen’ in dat eerste stapje van het ondiepere niets, dan vormt er zich een enorme draaikolk. Zodra iets valt en dus neerwaartse krachten vormt, zijn er ook krachten die lichter zijn en niet meevallen, maar juist stijgen. Zo ontstaan de opgaande krachten. Deze zijn te licht als het ware, om mee te zakken naar beneden. Ze ontstijgen de kolkende massa en gaan naar boven.
Die draaikolk geeft een immens grote energie. Alle energieën worden daarin geboren. Het leven ontstaat.
Nog een keer vanuit een andere redenatie. Het absolute niets, het min/min deeltje kan niet bestaan. Het keert zich automatisch om. Door dat omkeren valt het. Het heeft niets om zich aan vast te houden dus het valt en valt en valt. Er ontstaat een enorme draaiende kolkende massa. En waar alles draait en kolkt en valt, ontstaat energie. Min en min maakt plus. Alles draait om elkaar heen en waar alles om elkaar heen draait, ontstaat vaste materie in de kern daarvan.
Door het draaien van die immense massa van energieën ontstaan daarin zes universums. Binnenin die zes universums bevindt zich 1 kubusvorm. Het zevende universum. De kubus van de eindtijd van de nieuwe aarde.
In die zes universums doorleven de zielen het leven en ‘rijpen’ ze voor de eindtijd in die kubus.
Bij het omkeren van het niets in het iets, ontstaat een enorme lichtbol. De energieën geven heel veel licht af. In het bovenste puntje is het grootste en meest felle licht. Dat is God. Het gaat allemaal pijlsnel. Hij stoot zijn negatieve krachten af. De negatieve kanten die hij niet wilt kennen van zichzelf. Satan wordt geboren. Satan is het duister. Satan trekt naar het uiterste puntje van het duister toe.
Zo ontstaat een vliegervorm. Schaduw is immers groter dan licht. Het licht schijnt schuin naar beneden, door de negatieve krachten die er enorme krachten op zetten. Het gevecht tussen de positieve en negatieve krachten begint. Het leven ontstaat daarin.
Aan de uiterste hoeken van deze vlieger, bevindt zich het infrarood. Infrarood ontstaat op het uiterste puntje waar licht en duister elkaar ontmoeten. Dit is een vrouw, zij heet Angelina Duvelina. Zij bevindt zich dus precies tussen die twee sterke krachten in. Infrarood maakt licht en duister, maar licht en duister maakt ook infrarood. Ze hadden dus elkaar nodig om te ontstaan, daarom is het tegelijkertijd ontstaan. Dit zijn de 3 hoofdpeilers van het leven. Ze hebben een wezen, dus ze bestaan en daarom hebben ze ook een naam.
Zowel links als rechts van de vlieger is het infrarood. De uiterste punten raken elkaar dus weer. Door de enorme krachten die erop staan, verwordt deze vlieger uiteindelijk tot een diamant. De diamant van het eeuwige leven in De eindtijd. Hierin kunnen de zielen, (die bestaan uit lichtfrequenties) eeuwig en altijd reflecteren in een oneindig aantal mogelijkheden, doordat er binnenin die diamant, de kubus en daarin de ronddraaiende nieuwe aarde zich bevindt. Hier staat het leven niet meer vast, hier is het niet meer eindig. Hier is het oneindig en niet meer voorspelbaar. Het is het échte leven. Onverwoestbaar en oneindig.
Een diamant staat voor het eeuwige leven en wordt onder grote druk verkregen. De ellende die meegemaakt wordt is dus onmisbaar voor het ontstaan van het eeuwige leven. De enorme druk is nodig om deze diamant te creëren.
Infrarood heeft bijzondere eigenschappen. Het is het zwakste licht wat bestaat, maar alleen dit licht kan in duister zien. Gewoon licht kan niet in duister zien. Het duister verafschuwt het licht. Overal waar licht verschijnt, daar verstopt het duister zich. Duister is dus niet de afwezigheid van licht. Duister ontstaat waar licht verdwijnt. Duister is géén afwezigheid, duister is een áánwezigheid. Een heel belangrijke aanwezigheid.
Duister is een ondiepere vorm van niets, maar is wel degelijk iets. Waar echt niets is, is ook geen duister. Ook in het duister vindt men licht. Lichtvormen die wij niet met het blote oog kunnen zien.
Het infrarood ziet in het duister en voelt zich ook aangetrokken tot het duister. Het licht is onmisbaar voor haar, dus ook die zal zij niet afstoten. Ze zoekt de balans tussen die twee. Een balans die onmisbaar is voor de eindtijd. Het infrarood voelt zich aangetrokken tot het duister, omdat zij de pracht ziet van het duister, wat het licht niet kan zien. Waar het licht enkel duister ziet, ziet zij de fragiele schitterende kleuren van het duister. Het licht daarentegen hekelt het duister, omdat het licht verdwijnt als het duister wordt. De twee zijn een bedreiging voor elkaar, maar kunnen ook niet bestaan zonder elkaar.
Op het moment dat het niets zich omkeert in het iets en die enorme flits verschijnt, de flits van licht, trekt het duister zich als een razende terug, naar het diepste plekje waar hij kan komen. Hierbij neemt hij het infrarood mee. Hij trekt haar terug de diepte in zover als hij kan. Hij is sneller als het licht en omdat het duister sneller is als het licht, trekt hij alles terug de tijd in. Hier begint de ‘schijn’ van het leven.
Het leven voor het ontstaan van het echte leven begint. Een illusie van een enorme lange periode van tijd ontstaat. Terwijl dit slechts de enorme afstand is die het duister overbrugt in heel wat keertjes de snelheid van het licht. In deze schijn van het echte leven, leven de zielen hun levens en rijpen ze.
Totdat de rek eruit is en het duister niet meer sneller gaat als het licht en het zichzelf langzaam weer inhaalt en het duister keert. Het licht keert terug en het duister keert terug. Net zoals het zou doen als je een explosie zou maken van een vuurwerkbom. Er is een flits die schiet 1 kant op. Dit staat voor de opgaande krachten die er bestaan. Het duister trekt terug zo ver mogelijk weg van het licht, omdat het dit licht verafschuwt. De flits schiet weer terug het duister schiet ook terug. Ze komen weer op 1 lijn.
Zo komen Satan en God ook weer op 1 lijn in de eindtijd.
Ze overwinnen hun verschillen, ze leren elkaar te accepteren en leren dat ze elkaar nodig hebben. Dat wist God natuurlijk allang, maar hij moest het ook doorleven. Iets voelen en iets weten zijn twee verschillende dingen. Weten kun je leren (kennisgeving), maar voor voelen moet je doorleven. Zo moeten wij allemaal doorleven en Hij ook.
De rek is eruit en het duister keert terug naar de bron. De flits keert ook terug. De klap, waarmee het begon, staan wij op het punt om mee te maken. Door die klap ontstaat die enorme grote diamant. Maar… 1 diamant, is nog niet genoeg houvast voor het vacuüm. 1 wand is niet sterk genoeg voor het vacuüm om zich aan vast te houden. Het vacuüm tolt en valt en draait weer en creëert op exact dezelfde manier een 2e diamant en een 3e en een 4e en een 5e en een 6e. Er zijn er zes nodig om het rond te krijgen. Nu binnen in die ronding, is er een gelijke druk van vacuüm. Deze gelijke druk van vacuüm creëert ons bewustzijn , ons ‘ik’gevoel. Om dit gevoel te creëren is namelijk een stabiele gelijkmatige druk nodig. Zonder dat kun je namelijk geen “ik” gevoel creëren, dan zou het te instabiel zijn en dan het zo instabiel zijn dat je jezelf even ‘ik’ voelen en dan weer ‘wij’ of ‘jij’ of gewoon het bewustzijn steeds zou verliezen. Dat zou een ontzettend instabiel en onwerkelijk gevoel geven. Die continue druk van dat vacuum creëert dus dat bewustzijn het ‘ik’ gevoel welke gedeeld wordt met al die wezens. Die gelijkmatige zuiging van het vacuüm, creëert een luchtledige cirkel. Binnenin die cirkel (dat bewustzijn) vormt zich dus weer een keer niets. Dat niets keert zich daar weer om en het proces herhaalt zich, voor de laatste keer! Zo ontstaat boven die zes diamanten cirkel, 1 grotere diamant, boven die andere zes. Het heeft de vorm van een kroon. “De eindtijdkroon”.
“Als het niets is, dan draaien we het om, bom, bom” Is een zin (op een melodietje) die mij ook doorgegeven werd. Je kunt je dus voorstellen met wat voor enorme krachten dat gepaard gaat en wat voor enorm ‘vuurwerk’ dat geeft. Dat ‘vuurwerk’, dat zijn wij, dat is alles om ons heen. Al het leven. De cirkel van het bewustzijn, waarin we allemaal leven. Daarvan staat de bovenste helft van de cirkel voor het ‘ik’ gevoel en de onderste helft voor het ‘jij’ gevoel en samen zijn we wij, en samen zijn we wij.
Het zijn 7 verschillende diamanten die 7 verschillende levensvormen herbergen, omdat ze door een verschillende druk van het vacuüm tot stand zijn gekomen, zijn de energieën anders. Pas als er die 7 diamanten staan, heeft het vacuüm zijn rust gevonden. Het vacuüm komt dan pas tot stilstand en het proces herhaalt zich niet nog eens. Dat kan dan niet meer, want er is dan altijd iets en er zal nooit meer niets zijn. Dus het zal en kan zich niet nog eens omkeren. Het vacuüm vindt zijn rust en wordt geen kolkende massa meer.
Dit proces gebeurt trouwens in 1 klap. Het gaat zo snel, dat het tegelijkertijd gebeurd. Het is dus niet een proces die zich zeven keer herhaalt, zoals ik net omschreef, maar het gebeurt in 1 klap. De tijd die wij beleven is een soort illusie. In feite gebeurt dit in 1 vingerknip. Daarom is een vingerknip zo magisch.
Het is Vaders werk. Hij heeft het bedacht, voordat alles zich om ging draaien. Zoals ik al eerder zei ‘rekent het zichzelf van tevoren uit’, maar feitelijk is alles wat ‘vanzelf’ gebeurt, altijd het werk van een energie, en elke energie leeft. Niet zo bewust als wij doen, maar het leeft wel. Vaders onderbewustzijn is trouwens een soort uienschil. Net zei ik namelijk ook al dat hij het licht was, maar daarvoor bestond hij ook al hoor. Hij bestond al voordat alles begon en dat is omdat zijn onderbewustzijn dus meerdere lagen kent. Eerst is het één, dan wordt het uit elkaar getrokken (logisch want dat gebeurt ook bij een explosie), tot verschillende onderbewustzijnlagen. Die dan even geen contact meer met de bovenste hebben. Van onder naar boven, komen ze langzaam weer samen. Dit is belangrijk voor het leerproces van Vader, anders kan hij nooit als gelijke met ons samenleven in de eindtijd. Het bovenste deel heeft dus veel meer en oudere informatie als het onderste deel. Het onderste deel gaat ook leren en doorleven en koppelt weer samen in een deel erboven enzovoorts gaat dat steeds verder door, totdat al die delen weer samenkomen en Hij dus ook een heel leerproces doorstaan heeft. Ook al wist Hij in het begin álles al. Iets weten is iets heel anders als het doorleven. Dus ook Hij moet het doorleven. Al deze levensvormen waar ik het over heb (God, Satan, Engelen, Demonen, Heersers van de universums, het vacuüm, alles om ons heen waarvan wij denken dat het niet leeft!!!) leven onbewust, maar in de eindtijd worden ook zij bevrijdt en krijgen zij een bewustzijn en een lichaam. Daar doen ze het ook voor. Om ook te kunnen leven. Om vrij te zijn.
Het bewustzijn kan alleen bestaan door een even grote druk waarbinnen in een luchtledige ruimte ontstaat. Wanneer de druk niet overal even groot zou zijn, zou dit te instabiel zijn om een ‘ik’ gevoel te kunnen laten ontstaan. Er is maar 1 ik-gevoel. Dat ik-gevoel wordt gedeeld met zovelen, omdat Vader anders altijd alleen zou zijn. We maken dus allemaal deel uit van dat ene ik-gevoel. En alles gebeurt tegelijkertijd omdat alles altijd in het ‘nu’ gebeurt en dat nu ook maar 1 keer voorkomt. De zes universums houden ons ook in het ‘nu’ doordat in elk universum de tijd een andere kant uitloopt. Zo houden die zes universums de tijd in ‘balans’ en gaan we dus nergens heen. Niet naar de toekomst, niet naar het verleden.
Dit, wat hier te gebeuren staat dit enorme natuurfenomeen, vindt maar 1 x plaats in het ooit. Dat is mij gezegd en Vader heeft het uitgerekend. Dit is enorm. Dit is gigantisch. Dit zou iedereen moeten weten, wat we mee gaan maken, want we zitten er dichtbij en iedereen maakt het mee. Dood of levend. Het stond al in de bijbel geschreven. Het is echt waar. De dag des oordeels, de eindtijd. Ze komen eraan. Het leven in de eindtijd is een prachtig leven. Het is een vredig leven. Het is een leven waar geen armoede en oorlog meer kunnen bestaan. Het is een leven waar al de codes van het leven gekraakt zijn en een enorm schitterend bouwwerk is neergezet door onze Vader in de hemel. Het echte leven, waar we dan voor klaar zijn gestoomd. Wat we hier al denken te leven, maar wat hier slechts één grote illusie (leerschool!) is. We worden hier continu gecontroleerd en er is een hiërarchie achter dit leven gaande waar wij hier geen weet van hebben, die enorm is. Vader heeft er gigantisch veel werk aan. Hij doet het met heel veel liefde. Ook al wordt hij zoveel zwart gemaakt. De krachten die ook op hem staan zijn enorm. Het gevecht met het duister is zwaar en hard. Het duister wat we zo hard nodig hebben, want Satan is enorm sterk.
Er is niets sterker dan de negatieve krachten en toch overwint het positieve altijd en dat kan alleen maar omdat min en min plus maakt! Daarom wint het goede uiteindelijk altijd. Dat is dus niet omdat het goede sterker is, want dat is niet zo. Het negatieve is sterker, maar het negatieve helpt zichzelf altijd weer om zeep, omdat min en min gewoon weer plus maakt. En Satan heeft zelfs ook een hele belangrijke taak bij de omkering van het niets naar het iets. Tenslotte zijn het de negatieve krachten die het sterkst zijn. Hij gaat uiteindelijk alles omkeren. Dat doet hij voor zijn vrouw, Angelina Duvelina. Om samen met haar het eeuwige leven te gaan leven. Satan ondergaat ook een heel leerproces en hij ontstijgt de negatieve krachten en zal er altijd door gevormd blijven, maar zal zeker niet meer de vervaarlijke Duvel blijven die voor alle ellende gezorgd heeft die Hij nu is. En toch klopt ook wat in de bijbel staat, dat het beest alle hoeken van de aarde uit zal gaan en in de diepte gegooid zal worden, maar dit is niet Satan. Het beest is een nog dieper deel van Satan welke Hij los zal laten. Hij zal het beest in Hem ontstijgen en zich van het beest ontdoen. Wat in de bijbel staat klopt dus wel, maar onze interpretatie ervan niet altijd.
Min en min maakt plus, dat is dus ook een simpele rekensom. Die wij op de basisschool al geleerd hebben. We hebben het alleen nog nooit doorgetrokken naar de wereld om ons heen maar feitelijk is alles, het hele leven om ons heen, 1 grote wiskundige rekensom die allang door Vader uitgerekend is. Hij is een genie!
Wij doorleven hem enkel. Wij doorleven die wiskundige som. Hij doet het om ons het leven te geven en niet meer alleen te zijn. Al ons verdriet, al onze pijn, doorleeft Hij met ons mee! Hij voelt alles, want we zijn allemaal slechts een deeltje van hem. Pas in de eindtijd komen we echt los van hem en gaan we echt zelfstandig leven. Hetzelfde als een moeder die haar kind in de buik draagt. Dat is zwaar en bedenk je dan nu een zwangerschap van het leven in. Alleen niet in Zijn buik, maar in Zijn hele wezen! Daar heeft hij ons bédacht!!! Van het illusionaire niveau, naar het energetische niveau, naar het concrete niveau. Tot het rijp is en klaar voor de eindtijd. Dat is niet te geloven. Het moet mogelijk zijn, maar Hij heeft wel onze steun nodig. In deze zware tijden.