Categorie: Uncategorized Pagina 2 van 8

Bij energetische zware aanvallen, kan de band met de gids verbroken raken. Check dus bij elke reiniging of de gids nog op zijn plek staat.

Blijft er iemand terugkomen na reiniging en kan je echt geen besmetting meer ontdekken? Dan ligt het waarschijnlijk aan de band met de gids die verbroken is.

Het gebeurt niet vaak, enkel bij mensen die zeer zwaar onder vuur gelegen hebben, maar het kan wel gebeuren en zonder de gids is de mens een makkelijk slachtoffer voor duistere krachten. En zullen ze dus terug blijven komen voor hulp en denk jij dat ze mentaal iets mankeren, terwijl dit niet zo is.

Zelf heb ik dit geleerd in het begin van mijn leerproces, maar gaandeweg was ik het ook weer een beetje vergeten (schaam). Het gebeurt namelijk maar zelden.

Het universum trok me weer aan mijn vestje en daarom deel ik dit nu ook met jou.

Er was een dame die terugkwam voor hulp en ik kon geen besmetting meer traceren. Ik kreeg het sterke gevoel om telefonisch contact met haar op te nemen om dit uit te pluizen.

Tijdens het gesprek wist ik het zelf even niet meer en besloot advies te vragen aan haar gids. En deze bleek vertrokken!

De dame in kwestie liep met erge angst, door alles wat ze meemaakte met de negatieve krachten en ik wist niet hoe ik haar dit moest gaan vertellen. Dus ik was even stil, maar ik moet ook eerlijk zijn! Dus heb ik het haar toch verteld en wat ze toen zei….”JA DAT WIST IK”

“Uhh? dat wist je?” vroeg ik verbaasd

“Ja, ik had altijd contact met mijn gids en ineens hoorde ik hem niet meer, dus ik dacht dit al.” zei ze.

Ja weer bewijs dus dat het echt plaats vindt.

Nog geen week later tref ik iemand in mijn mailbox die al diverse lichtwerkers heeft gezien, al diverse reinigingen heeft gehad. Er al financieel op leegloopt en nog steeds klachten heeft. Ze werd beschuldigd van het hebben van psychoses.

Ik word dan wel een beetje voorzichtig, omdat er soms inderdaad mensen met psychoses aankloppen en ik wil niet iemand financieel leegzuigen die andere hulp nodig heeft dan ik kan bieden.

Ze zei me dat ze nog steeds last had van duistere krachten, maar de andere lichtwerkers zeiden dat ze echt schoon was. En ze het zeker wist, dat ze niet psychotisch is.

Nu ja, ook bij iemand met mentale klachten kan het geven van Reiki zeker helpen om ze op het juiste pad te brengen van de juiste hulp, wat meer rust in het brein etcetera.

Ik besloot eerst te checken voor ik haar zou laten betalen voor niks. Ik vond inderdaad geen besmettingen, maar wel de gids die niet op zijn plek stond! Toeval? Zo snel na de vorige? Nee, de vorige was een boodschapper voor deze dame. Zodat het nu goed zou gaan en ze hulp zou krijgen. Anders had ik waarschijnlijk gezegd dat ik ook niks kon vinden en het daarmee af was.

Ik besloot dus de reiniging aan te gaan, en de gids terug te plaatsen en Reiki te geven.

Echter toen ik contact zocht met de gids, bleek er veel meer aan de hand te zijn. Het werd een heel intensieve reiniging waar ik veel werk aan had en de allerhoogste krachten op in heb moeten zetten om te helpen.

De dame merkte meteen verschil. Had eindelijk weer een goede nachtrust.

Het contact met de gids van je cliënt is sowieso een aanrader! Deze weet vaak veel meer van wat er speelt bij je cliënt. Denk je dat jouw gidsen alles weten? Dan snap je het concept nog niet van de wereld achter onze wereld.

We zijn allemaal licht. Elk licht ziet alles van een andere ‘lichtval’ en dus ‘gekleurd.’ Als je van een andere invalshoek kijkt, zie je andere dingen. Verschillende lichtwezens hebben dus verschillende informatie en het kan dus van levensbelang zijn om de gids van je cliënt te vragen of alles okay is. Pas bij een overduidelijke en enthousiaste ‘ja’ ben je klaar! Ze moeten dansen en springen van vreugde dat je voorbij bent gekomen. Dan weet je dat je met een gerust hart de reiniging af kunt sluiten.

Fantastisch ook om die vreugde te mogen voelen, weer een boost voor je zelfvertrouwen en energie.

liefs dina

Als je Reiki geeft, vraag het dan ook ALTIJD voor jezelf.

Merk je ook dat je zo moe bent na het geven van Reiki? Dit komt, omdat je waarschijnlijk niet ook Reiki voor jezelf vraagt op het moment dat je Reiki geeft.
Als je Reiki geeft, gaat er ook altijd iets van je eigen energie mee, omdat jij de Reikigever bent.

Ik heb lichtwerkers die mensen inwijden, compleet uitgeput zien raken, omdat ze een paar keer per week inwijdingen deden en geen Reiki voor zichzelf vroegen.

Het is heel erg belangrijk namelijk om aan jezelf te denken. Regel één van de EHBO is ‘let eerst op je eigen veiligheid, voor je een ander gaat helpen.’

Je kunt niemand helpen, als je niet voor jezelf zorgt, aan jezelf denkt.

Al het aardse is verbonden met het spirituele. Alles staat met elkaar in verbinding. Daarom werkt de Reiki energie ook zo.

‘Hij die geeft zal geven tot hij niks meer te geven heeft.’

Dat is dus niet wat je wilt, maar dat is wat er wel gaat gebeuren als je niet ook aan jezelf denkt. Dan word je uitgeschakeld als het ware, omdat het niet gezond is.

Alles draait om gezonde balansen. Aan jezelf denken is niet egoïstisch, is niet narcistisch, is niet iets verwerpelijks. Het is zelfs erg belangrijk. Je kunt echt niemand helpen als je niet eerst goed voor jezelf zorgt.

Zorg dat jij die stevige, gezonde, sterke, veilige baken bent die jouw cliënt op dat moment nodig heeft en vraag altijd ook Reiki voor jezelf als je het aan een ander geeft.

liefs dina

Als je goed kijkt zie je dat wetenschap en spiritualiteit steeds meer raakvlakken vinden met elkaar. Of eigenlijk ontdekt wetenschap steeds meer wat spiritualisten allang wisten. Dat betekent dat de verlossing dichtbij is.

Ik krijg opvallend veel verzoeken voor het reinigen van zwarte magie. Jammer wel, want ik vind het doen van readings a la Derek Ogilvie echt vele malen leuker. Maar ik begrijp ook wel waarom dit op mijn pad komt.

Sommige mensen zijn erg angstig voor de uitwerking van zwarte magie en daarom heb ik besloten dit blog te schrijven. Angst is namelijk een uiting van ongeloof. Ongeloof in jezelf, ongeloof in je kracht, ongeloof in de bron. Geloof in duistere krachten die sterker zijn dan jij, maar dat is juist ongeloof.

Het enige wat Evil kán in dit leven is jou angst bezorgen en daarmee ongeloof. En daar wringt nu net de schoen waarin wetenschap ook weer aansluit op mijn verhaal.

Door angst, ongeloof, treedt het Nocebo effect op. Het nocebo effect is het omgekeerde van het placebo effect. De best ontwikkelde medicijnen werken niet bij mensen die niet geloven in het medicijn. Geloof is erg belangrijk voor je genezing en kan zelfs wonderen verrichten.

Wetenschap vindt dat heel erg gek, maar wij natuurlijk niet, toch?

Wij wéten waarom dat is. Tenminste, als je mijn website en boeken goed gelezen hebt, dan weet je dat.

Om uit niets, iets te maken, of eigenlijk alles, is illusie nodig. Illusie heeft geloof nodig. Ongeloof is desillusie. En ook dat is belangrijk, want met illusie alleen maak je geen realiteit. Je hebt illusie en desillusie nodig om realiteit te maken en dat willen we graag. We willen graag écht leven. De desillusie stelt de illusie op de proef en zo houd je het levensvatbare over, de realiteit. Hetgeen krachtig genoeg is.

Ongeloof helpt geloof om zeep, maar het meest krachtige geloof zal blijven bestaan en dát is dus het levensvatbare geloof welke zich zal gaan openbaren aan ons, want op die manier wordt het realiteit en dus werkelijkheid. Op die manier zal Vader zijn koninkrijk tot ons komen. De nieuwe aarde, dus niet deze tijdelijke aarde.

Bang zijn voor zwarte magie, is eigenlijk ongeloof in jouw bron. Je hebt niks om bang voor te zijn. Alles in het leven is vóór jou, niet ooit tegen jou. Zwarte magie confronteert je met een zwakke plek in je ziel waaraan gewerkt moet worden. Misschien wel meerdere tegelijk. Dit kan je door een hel drijven van nare gebeurtenissen en emoties, en ik kan je daarbij helpen. Ik kan de magie wegnemen, jouw opperziel vindt het genoeg geweest en stuurt je op mijn pad. Je vindt mijn website en ‘voelt’ dáár moet ik zijn. Waarom voel je dat? Dat is geloof. Je hebt geloof gevonden in healing. En dan kan ik je ook helpen. Het is eigenlijk vrij eenvoudig. Meestal is een reiniging dan genoeg. Maar soms komen mensen terug en dan weet ik ‘okay, dit is een signaal dat er iets meer aan de hand is.’ En dan komt er alsnog een reading om de hoek kijken. Ik moet dan gaan zoeken met jou, wat er gaande is waarom je (weer) onder invloed staat van zwarte magie. Je opperziel heeft er een doel mee en die nog niet bereikt en zoekt hulp.

Oftewel je kunt er gewoon op VERTROUWEN. En waar vertrouwen is, is geen angst. En waar geen angst is, maar vertrouwen kan (zelf)LIEFDE groeien.

Ik schrijf dit blog om dat geloof op te krikken. Je ziel is namelijk VEILIG. Weet je al als je mijn site gelezen hebt, maar ik zeg het nog eens. Je ziel is veilig in de bron. In de handen van onze lieve Vader, het witte licht.

Je bent dus ALTIJD VEILIG. ALTIJD. Wat je ook gebeurt. Alles wat gebeurt is enkel maar een ervaring die je opperziel op wilt doen, om van te leren en om te sterken op bepaalde punten.

Dat is namelijk het volgende belangrijke punt. De vrije wil. Je opperziel WIL deze besmetting ontvangen met een reden. Het is dus niet een ongelukje dat je besmet bent geraakt. Het is geen ongelukje dat je contact zocht met een bepaald persoon die dit jou aangedaan heeft.

Neemt niet weg dat het uitspreken van zwarte magie in het universum gezien wordt als een criminele daad. En er ook gevolgen aan zullen zitten voor diegene, maar dat is weer het leerproces van diegene.

Verschillende leerprocessen ontmoeten elkaar in het leven. Zo ook die van dader en slachtoffer. Daarom is het zo belangrijk om uit de slachtofferrol te komen. Als je blijft hangen in de slachtofferrol, dan manifesteer je je eigen slachtofferschap. Een slachtoffer heeft namelijk een dader nodig. Zo simpel ziet het universum dat.

Zo eenvoudig werken de trillingen. Ze zijn vrij eenvoudig te bewerken, als je weet hoe. Zoals alles in het leven eenvoudig is als je weet hoe.

Het begint allemaal met geloof, hoop en liefde. Als je dat ergens laat vallen ga je onderuit. Evil doet er alles aan om jou onderuit te trekken daarin. Je geloof, hoop en liefde worden continu op de proef gesteld in dit leven.

Ons leven is net een kermisattractie. Een achtbaan, of een spookhuis. Het zijn allemaal ervaringen die de meest nare emoties bij je op kunnen wekken. Op die manier kan je leven ongelofelijk zwaar zijn. Maar het zijn ‘maar’ emoties. Het zijn ‘maar’ gevoelens, het is ‘slechts’ een beleving, een bewustzijnservaring.

Een ervaring die je hier op doet, terwijl je ziel gewoon veilig is in de bron. Als je begrijpt hoe sterk die bron is, dan lach je om zwarte magie. En als je erom lacht, kan het je niet eens raken.

Dat betekent niet, dat het niet echt is, want dat is het wel. Zwarte magie kan heel nare ervaringen op je pad brengen, waar je liever vanaf wilt. En dat kan ook.

Je moet het wel echt willen en je moet ook geloven dat het kan. Of nee, overtuigd zijn dat het kan. Anders blokkeer je je eigen genezing. Dan treedt het Nocebo effect op.

Werk ik dan toch met het placebo effect zal je denken? Nou nee, en ja. Want eigenlijk werkt alle genezing met het placebo effect. Ook in de medische wereld. Als dat namelijk niet zo was, dan waren dokters nooit verbaasd dat iemand die opgegeven was genas.

Het placebo effect is bewezen door wetenschap! Het werkt echt! Mensen kunnen echt genezen van ziektes met een suikerpilletje als ze geloven dat het pilletje hun aandoening geneest. Uhm betekent dit dan dat ik niks doe? Nee, ik doe wel degelijk wat, en ik roep wel degelijk krachten aan om je te helpen. Dat heb ik ook goed getest door het eens niet te doen, maar dan was diegene inderdaad niet geholpen. Dat heeft mijn geloof gesterkt. Mijn geloof is zo sterk, dat ik jou daarmee kan helpen. Anders kon je net zo goed aan de muur vragen om een reiniging te doen. Dat werkt dan weer niet.

Maar dat geloven, daar zit hem nu wel net de kneep. In hoeverre geloof je ergens in en niet? Dat kan je namelijk niet veinzen, niet faken. Met geloof kan je wonderen verrichten. Maar met ongeloof kan je ook veel ellende veroorzaken. Wat wil jij? De wonderen of de ellende? En eerlijk zijn naar jezelf! Houd je genoeg van jezelf voor de wonderen?
Angst is een emotie die uiting geeft aan je ongeloof. Een breuk in je zelfliefde en zelfvertrouwen. De bron is namelijk ‘ik’ en dat is dus ‘jij.’

Betekent dit dat je zwarte magie zelf op kan heffen als je het maar sterk genoeg gelooft? In principe wel. De vraag is alleen of dat je lukt in je eentje. Je hebt soms hulp nodig. Ik streef wel altijd naar kortdurende hulp. Ik zet je weer op je eigen benen. Ik geef je aanknopingspunten waarmee jij het weer zelf kan en je zelfvertrouwen en zelfliefde heelt. Soms is dat een krachtsymbool die je aan kan schaffen, waarvan ik doorkrijg dat die belangrijk voor je is, soms is dat een andere aardse bron van hulp zoals hypnose, familieopstellingen, plantenmedicijnen. Ik krijg van jouw ziel door, wat voor jou belangrijk is voor jouw verdere leerproces. Je doet het dus, ook bij mij, gewoon ZELF. Dat is het mooie. Het is JOUW onderbewustzijn en opperbewustzijn waar ik contact mee maak en de informatie doorgeef aan jouw bewustzijn.

Door mijn heldervoelendheid kan ik aanvoelen wat er in je omgaat, waar het scheef zit in je energiebalans en juist omdat ik je NIET ken, ben ik daar objectief in. Ik zeg dingen tegen je, die ik niet kan weten, omdat ik jou niet ken en omdat ik ze niet ergens opzoek.

Ik heb niet eens je naam nodig om je te helpen. Als je zeker wilt zijn dat ik niks opzoek, ik heb je echte naam niet eens nodig. Ik heb ook geen foto nodig. Zodra jij contact met mij legt, weet ik op welke frequentie jij leeft en haal ik de benodigde informatie uit die frequentie. Meer informatie dan jij kwijt wilt KAN ik niet krijgen. Je vrije wil is namelijk doorslaggevend in dit verhaal. Je hele leven is gebaseerd op jouw vrije wil. Daar heb ik ook eerder over geschreven. Dat even, voor het geval je bang ging zijn dat ik informatie van je kan ‘stelen.’ Weer die angst.

Op het moment dat ik jou meeneem in de informatie die ik doorkrijg via mijn heldervoelendheid, ga je zien dat het klopt, daardoor ga je vertrouwen op mij en daardoor geloof je en stap je uit je angst en onzekerheid en kan ik je helpen.

Ik kan je helpen door heel goed naar je ziel te luisteren, dat stukje waar jij besloot niet naar te luisteren, omdat het ongemakkelijk was, maar ik confronteer je ermee. Je moet nu wel. Je opperziel koos deze weg om die reden. Omdat het even die confrontatie nodig had om verder te kunnen.

Nu wordt het jouw bewustzijn ook duidelijk dat het zich niet meer moet verstoppen voor die emotie, en dat die emotie de basis is van de ellende en dan ben je er ook zo vanaf. Je voelt je lichter, vrijer, gelukkiger en denkt ‘waarom heb ik dit eigenlijk zo lang tegengehouden?’ Nou, omdat je er nog niet klaar mee was, maar nu is het tijd. En het is altijd precies op tijd.

Dat is het mooie, ‘je doet het altijd goed.’ Fouten maken bestaat helemaal niet. Je kan het niet fout doen, dat is het mooie. Je doet het altijd goed. De dingen die jij als fout ziet, zijn een onderdeel van je leerproces. Zonder die ‘fout’ kon jij niet leren wat je geleerd hebt.

Als je dit gaat inzien zie je hoe stom we eigenlijk bezig zijn soms met zijn allen. Maar ook dat is onze leerschool. Alles wat je hoeft te doen is geloof, hoop en liefde vast te houden. Wat er ook gebeurt, want Evil trekt en zuigt, om dat uit je te krijgen.

En dat is het enige wat Evil werkelijk kan. Verder kan het niets, want het is niets. Niets is vacuüm en daarom zuigt het. Daarom is geloven in Evil dus ongeloof. Ben je nu bang om van de aardbodem afgezogen te worden? Dan heb je het nog steeds niet begrepen.

Geloof, hoop en liefde zijn drijvende krachten. Drijvende opstijgende krachten. Ze zullen ALTIJD het vacuüm ontstijgen. Er is werkelijk NIKS om bang voor te zijn, zolang je geloof, hoop en liefde vasthoudt. Dat is die luchtballon die blijft stijgen. Houdt hem vast en laat niet los.

Dus stop met jezelf te kastijden. Stop met je eigen ondergang te bewerkstelligen.

liefs dina

info@mediumdina.nl

Pijn is vervelend, pijn is naar. We willen geen pijn. Uhm, nou nee, het ligt echt heel anders dan je denkt.

Pijn is namelijk bewustzijn.

“knijp eens in mijn arm? Om te zien of ik niet droom?”

In je slaap voel je minder pijn, want dan ben je minder bewust. Als je slaapt kan ik je wakker krijgen met pijnprikkels. Het is inherent met elkaar verbonden.

Focus eens even op je ademhaling? Voel hoe je longen opzwellen en tegen je borstkast aanduwen. En, voel je dat zelfs dit eigenlijk al pijn doet? Het is alleen geen erge pijn. Het is een lichte pijn. Een pijn die zo licht is, dat je er prima mee kunt leven. Sterker nog, je hebt die pijn nódig om te leven.

Die lichte pijnprikkel van het ademen, houd je in je bewustzijn.

Hooggevoelige mensen hebben een hoger bewustzijn. Ze hebben vaak traumatische ervaringen achter de rug in hun verleden. Veel lichtwerkers, zijn daar niet zomaar gekomen. Zwaar verleden. Veel pijn gekend. Die pijn verhoogt hun bewustzijn. Dat is één van de redenen dat de ziel die pijn ‘opzoekt’ als het ware. De ziel wil ervan leren en hoger bewust worden.

Lichtwerkers worden vaker ‘aangevallen’ door de negatieve krachten, enerzijds om ze het werk onmogelijk te maken, maar anderzijds is het juist erg belangrijk, omdat het de lichtwerker sterker en bewuster maakt. Je kunt geen mensen helpen als je niet zelf ervaren bent.

Ervaring is daarom erg belangrijk. Niet te snel over dat woord heenlezen, want dit woord is erg belangrijk. ‘Ervaren.’ Het ervaren van ons (pijnlijke) leven dient wel degelijk een doel.

Zielen willen heel graag ervaren, schreef ik in één van mijn andere blogs. Zelfs zeer pijnlijke dingen. Waarom steek je toch je vinger in dat vlammetje, terwijl mama al 100x gezegd heeft dat het heet is? Precies, omdat je wilt weten wat ‘heet’ is en het er mooi uitziet. De verleiding om te ervaren is groter dan de angst voor pijn.

Ook dit is een continu proces wat gaande is en waar ieder zijn eigen (pijn)grens in heeft. Wanneer de wil om te ervaren groter is dan de angst voor pijn, zal de ziel het gaan ervaren. Om soms weer spijt te hebben erna. Maar de ziel weet wel, ondanks de spijt; ik weet nu wel wat ‘heet’ is. Voortaan kijk ik uit in de buurt van vuur, want deze pijn was écht niet fijn.

Pijn leert ons grenzen. Grenzen van het leven, grenzen van ons kunnen, grenzen van anderen.

Pijn is ook beleving. Alle prikkels in onze omgeving die wij opnemen, zijn feitelijk pijnprikkels. Ze houden ons in ons bewustzijn. Ademen is pijn, kijken is pijn, horen is pijn. Nee, zeg je misschien, het doet geen pijn. Echter als je net zo bewust stilstaat bij het kijken en horen, als bij het ademhalen van net, zie je dat het wel degelijk pijn doet. Vooral als je al niet lekker bent, of moe, of hoofdpijn hebt, dan voel je pas echt goed hoe sterk de pijnprikkels zijn die uit de omgeving op je afkomen. Het doet echter niet zo’n pijn dat het je stoort. Dat is de prettige balans die je hebt gevonden waar je op kunt leven.

Aan de andere kant van pijn vinden we fijn. Te pijn is niet fijn, maar te fijn is ook niet okay. Bij te fijn is de pijnprikkel te laag. Probeer maar eens te ontdekken wat het met jou doet als iets ‘te fijn’ wordt. Die is lastiger te ontdekken dan te pijn. Dat komt, omdat pijn negatieve krachten zijn en, zoals eerder uitgelegd, zijn negatieve krachten sterker waarneembaar dan de positieve.

Het gaat om de ideale balans tussen pijn en fijn. Zonder verdriet, zou je niet echt gelukkig zijn. Zonder boosheid niet echt vrolijk. Zonder pijn zou je je niet echt fijn kunnen voelen.

We schrikken als we aan pijn denken, omdat we dan al snel aan ‘te’ pijn denken. Dat is logisch, want pijn is bewustzijn. Dus ‘te pijn’, geeft je een enorme bewustwording in dat moment. Dat vergeet je dus niet snel meer. Gek hè, dat als je je goed voelt, de tijd heel snel gaat en als je je rot voelt, de tijd heel erg traag gaat? Nou niet dus, want als je je goed voelt, verlaagt dat je bewustzijn. Er zijn immers minder pijnprikkels aanwezig. Daardoor beleef je de wereld minder intens en daardoor gaat de tijd snel. Tijd is daarom ook beleving. Het hangt allemaal met elkaar samen en het heeft te maken met de basis van ons leven, waar we uit ontstaan zijn.

Een wijsheidje die moeder Ayahuasca mij gaf tijdens een reis was: “Er is niets om bang voor te zijn. Er is alleen maar pijn en fijn, en pijn wordt fijn als jij durft het er te laten zijn.” Een hele mooie, en zeker waar. Op het moment dat je diep ontspannen in de pijn gaat zitten, wordt de pijn minder. Dan kan het inderdaad fijn worden. Er zijn diverse technieken die je kunt leren om met pijn om te gaan en dan kun je ongelofelijke hoeveelheden pijn verdragen. Raak je in paniek, dan ga je in de weerstand en dan doet pijn veel meer pijn. Er is natuurlijk wel een grens aan wat jij aankunt, maar die grens staat niet vast. Die is op te rekken. Ik weet niet of hij werkelijk tot zover op te rekken is als moeder Ayahuasca beweerde, maar als zij het zegt, dan denk ik dat het wel waar is.

Pijn heeft dus een zeer belangrijke functie in ons bestaan. Je zou je niet bewust zijn van dat je leeft als het er niet was. Er komt een punt dat je niet meer zou leven. De ademhaling stopt bij de dood. Het bewustzijn verdwijnt dan ook volledig uit het lichaam. Het vergaat daar niet trouwens; wetenschap heeft allang aangetoond dat energie niet vergaat, maar slechts in andere vormen overgaat. Dus ook jouw energie vergaat niet, maar gaat in een andere vorm over. Het verlaat wel je lichaam op het moment dat de pijnprikkels volledig gestopt zijn.

Pijn is bewustzijn. Het is belangrijk in je leven. Wees er niet bang van en omarm het. Dankzij pijn besta je en leer je en ontwikkel je en word je de sterke ziel/persoon die jij aan het ontwikkelen bent.

Alles in het leven is vóór jou, niet tegen jou.

Denk je dat ik het niet kan begrijpen? Wat je doorstaan hebt? Ik ben hier niet zomaar gekomen. 😉

Dankzij de Healy is mij heel veel duidelijk geworden over de spirituele wereld. Bewijs, welke puzzelstukjes aan elkaar legt.

De Healy is een apparaatje dat werkt via het Kwantumveld. Eerder zei ik al dat kwantummechanica gewoon spiritualiteit is en dit apparaatje bewijst dat.

Ik heb de werking van het apparaatje ook kunnen bewijzen en ik ga het je nu allemaal uitleggen. Ik ga je uitleggen waarom ik bewijzen zie en welke puzzelstukjes aan elkaar te leggen zijn en waarom.

De Healy is een apparaatje dat werkt via frequenties en jou trillingen kan zenden om te genezen van je kwaaltjes. Een deel van de gezondheidsclaims die ze doen zijn zelfs bewezen. Een deel ook niet.

Een vriendin van mij werkt sinds kort met de Healy en ze wilde het best eens op mij uitproberen, op afstand. Ik had wat klachten die dag en dat leek haar het uitgelezen moment om het te doen. De Healy werkt met een Kwantumsensor en werkt gewoon op afstand, net als Reiki dat kan. Ik ben dus zelf verder nérgens op aangesloten. En net als je mobiele telefoon dat kan, alleen wel op een heel andere frequentiesoort dan je mobiele telefoon, maar als je ‘op afstand’ raar vindt klinken, kijk dan nog eens naar je mobiele telefoon ‘waar zit het snoer dan?’

Ze voerde mijn persoonsgegevens in, geboortedatum, naam, geboorteplaats, adres en ik moest op bed gaan liggen. Jij leeft op een bepaalde frequentie en het kwantumveld weet op welke frequentie dat is en zo kan het verbinding met jou maken. Het enige wat ze mij zei is dat het ongeveer een half uurtje ging duren. Ze had wel al iets gezegd over analyses die het apparaatje doet en behandeling enzo, maar verder niet.

Om 17:33 ging ik op bed liggen en al snel voelde ik, best heftig, het aanhechten in mijn rug, dat ging wel even van ‘bam’ voelde ik het. Toen voelde ik als een soort scanner dat door mijn lijf gaan, trillingen en ik kreeg wat onwillekeurige spiertrekkingen erdoor en ook hier en daar wat jeuk, door het vibrerende gevoel. Let op, niet iedereen is zo gevoelig dat ze dit zo heftig ervaren, maar ik ben dat wel.

Na een tijdje stopte het, dus ik ging op de rand van mijn bed zitten en pakte mijn telefoon. Het was 17:54. Pas 20 minuten later. Ik concludeerde dat het niet klopte, vond het vreemd en ging maar weer snel liggen. Ik lag een minuut of twee zo te wachten, tot het weer begon, maar nu anders. Er kwamen trillingen op mij af, ik hoorde zeer hoge tonen en ook lage tonen naar mij toekomen. Ik concludeerde, dat de eerste 20 minuten analyse waren en de laatste 10 minuten behandeling.

Na een tijdje stopte het en ging ik weer op de rand van mijn bed zitten en keek weer zo snel mogelijk op mijn telefoon naar de tijd 18:07. Dat vond ik een beetje vreemd, want zoals je ziet is dat iets meer dan tien minuten. Ik schudde het van me af met ‘hmm het zal wel,’ en mijn telefoon ging. Zij belde mij om te horen hoe ik het had ervaren.

“Eerste 20 minuten waren analyse, de laatste tien behandeling,” zeg ik tegen haar.
“HUH? He wat!” zegt ze, met stomheid geslagen.
“Ja, ik heb het gevoeld en gehoord,” zeg ik.
“Dat meen je niet!” zegt ze.
“Ja dat meen ik wel, ik zei toch dat ik gevoelig ben” lach ik om haar stomverbaasde reactie hihi en ik leg haar de tijden uit en dan staat ze nog meer in verbazing.
“Ja, maar dat klopt exact. Ik heb eerst een analyse gedaan van 20 minuten. Na die analyse heb ik een programmaatje voor je uitgezocht en dat duurde 12 minuten,” zegt ze.
Nu ben ik ook met stomheid geslagen. Het verklaart de korte pauze en dat het iets langer duurde dan tien minuten, wat ik niet had verwacht, want ik dacht 30 minuten, en weet je nog dat ik dacht dat het volgens de tijd iets langer was?

Okay, en dit heeft de Healy mij geleerd. Dit voelt namelijk exact zoals het contact dat ik heb met de spirituele wereld. Het horen en het voelen, hoe ik die wereld waarneem is exact hetzelfde.

Daarnaast heb ik al eerder bewezen dat ik ook MRI-stralingen waarneem. Dat zijn magnetische stralingen. De dokters stonden daar ook van te kijken, dat ik het ritme van de MRI-scanner kon vertellen. “tak, tak, taktaktak.” etc.

Ik voel bijvoorbeeld geen Röntgenstralingen, maar dus wel magnetische stralingen.

Reiki, noemen ze ook wel ‘magnetiseren.’ Magnetische straling is LICHT, welke we niet kunnen zien met onze ogen. Magnetische straling, gaat door muren en deuren. En zien we entiteiten niet altijd gewoon door deuren en muren heengaan? Reiki die op afstand wordt toegepast, wordt ook soms door mensen waargenomen en door anderen weer niet. Precies zo met de Healy.

Oftewel, het kwantumveld is een veld wat ons verbindt met de dimensies die parallel aan de onze lopen. Het is de manier waarop we met die andere wereld kunnen communiceren, MITS je daar gevoelig voor bent. Helaas is niet iedereen even gevoelig, MAAR tijdens mijn readings heb ik gezien, dat vrijwel iedereen de entiteiten waarnam op het moment dat ik ze er bewust van maakte waar en wanneer ze er waren. Oftewel ze kúnnen het wel voelen, maar zijn zich vaak niet zo bewust van wat ze allemaal waarnemen.

We staan op de vooravond van de ontdekking van die wereld en dat kan maar één ding betekenen, dat de verlossing ook zeer dichtbij is. Het is zich aan het openbaren aan ons.

Mooie en spannende tijden.

Hier vind je wat informatie over de Healy, het kan je misschien helpen in je healingsproces.

https://youtu.be/AC4gzhlzdvI

Projecteren en invullen, daar heb ik het vandaag over met jullie.

Heb er al eerder over verteld, niets kan niet bestaan, en ik kan daar nu wat meer over vertellen. Zodat je het beter kunt begrijpen. Soms duurt het even voor ik het verband zie, van de spirituele wereld naar de concrete wereld, maar het verband is er altijd. De spirituele wereld is de energetische en illusionaire wereld. Onlosmakelijk verbonden met onze concrete wereld. Het ene kan niet zonder het andere bestaan zeg maar.

Nou en dit verband is er ook weer, namelijk het invullen wat mensen doen als ze iets niet weten. Dat is algemeen bekend, als mensen ergens kennis missen, gaan ze het invullen, hoe zij denken dat het is. Dat is een proces om eens bewuster bij stil te gaan staan, want het is veel belangrijker dan dat het lijkt. Dat invullen van het ‘niets’ wat wij dus doen met zijn allen, dat is ook het ontstaan van het leven. Die onbewuste drang, van dat invullen van dat niets, die we allemaal in ons hebben. “Wat is daar gebeurd?” “Waarom is hij zo chagrijnig?” Als we het niet weten gaan we het invullen. We kunnen niet leven met die gaten, met niets. Dan verzinnen we het, dan gaan we het uit het illusionaire niveau halen, uit ons hoofd, daar bedenken we wat het kan zijn, we doen een beroep op de kennis die we hebben en we proberen daar een verlengstuk in te creëren, een bouwsteen. Die bouwstenen zijn heel belangrijk voor het ontstaan van het leven.

Wat is er morgen? Denk eens aan morgen, wat zie je dan? Dan zie je van alles, alle zekerheden die je in het verleden had, die zie je morgen ook terug in je hoofd, maar hoe kan dat dan? Even buiten het feit om dat alles tegelijk bestaat en morgen er dus ook is, is morgen voor jou ‘niets’ een gat, een leegte. Je weet helemaal niet wat je morgen hebt en of morgen bestaat en wat er morgen is, totdat het morgen is. Je vult alles in voor morgen. Je vult in dat je huis er morgen nog staat als je wakker wordt, dat al je spullen er nog zijn, iedereen van wie je houdt en dat je morgen bepaalde taken te doen hebt. Daarom kan een diefstal zo ingrijpend zijn voor sommige mensen. Ineens is een zekerheid van ze weggenomen. Iets waar ze op konden bouwen en vertrouwen dat het er was, want het was van hun en het hoorde er nog te zijn, daar kan iemand vreselijk angstig en onzeker van worden, want als dat zomaar weggenomen kan worden, wat kan er dan nog meer weggenomen worden?

Wij projecteren dus van alles op de dag van morgen. Wij projecteren alle zekerheden op de dag van morgen. Het doet mij terugdenken aan vroeger toen ik last had van angstaanvallen en me niet meer kon voorstellen dat er een morgen kon zijn. Het gevoel dat de hele wereld in pixels uit elkaar kon vallen, elk moment. Nu begrijp ik dat er iets misging in mijn vermogen om te projecteren naar morgen. Om door de angsten heen te komen, moest ik mij vasthouden aan dingen die ik wist, ‘ik moet morgen naar school, om 8 uur gaat de wekker.’ Zo wachtte ik tot die vreselijke angst wegebte, de angst van in een gat te zullen vallen, in het diepe niets. In de spirituele wereld heb ik geleerd waarom ik die angsten had en wat mijn positie in deze wereld is. Dat ga ik nu niet met je delen, maar het sluit allemaal op elkaar aan. Het heeft allemaal te maken met het ontstaan van ons leven, uit dat niets en daar kan het zo naar terugkeren, dus hoe zeker en vast dit leven hier voor jou lijkt. Dat het uit pixels uit elkaar kan vallen, was helemaal geen irreële angst. Het is onwaarschijnlijk, het komt goed, maar het is wél zeker wél mogelijk.

Goed, wij projecteren dus, vanuit dat illusionaire niveau, projecteren wij in het diepe niets ons leven. Omdat niets niet kan bestaan, simpel, daarom vullen we het op. En wat er echt kan blijven bestaan, concreet kan worden, hard kan worden, uit kan harden, dat heeft te maken met een aantal ‘natuurwetten.’ Dat is niet zomaar alles wat je kan verzinnen en bedenken natuurlijk, maar alles wat jij kan verzinnen en bedenken is daarom wel erg bijzonder en nooit onzin. Het is misschien niet levensvatbaar, maar het is geen onzin. Jij haalt je informatie uit dat illusionaire niveau en dat doet je brein met een reden. Die doet dat nooit zomaar. Jij gelooft dat misschien op dat moment. En dat geloof is dus erg belangrijk, om van dat illusionaire niveau naar dat concrete te komen, maar dat heb ik eerder uitgelegd, dat ga ik niet opnieuw vertellen, dan moet je even naar het hoofdstuk ‘van illusie naar concreet’ zoeken.

Wij projecteren dus, omdat wij licht zijn, kunnen wij projecteren. Dat projecteren is erg belangrijk. Het wordt ons weleens verweten, dat we van alles projecteren, omdat het niet altijd even handig is hoe we projecteren, maar ook dat hoort erbij. Soms projecteren we dingen van onszelf op onze omgeving. We willen liever niet weten dat wij slechte eigenschappen hebben, dus dan projecteren we dat maar op iemand anders. Dat is een niet gezonde manier van projecteren, maar ook dat heeft een reden, waarom dat gebeurt.

Door het concrete harde leven waarin we hier leven, vergeet je weleens wat er allemaal achter schuilgaat, maar de woorden die wij ‘onbewust’ gekozen hebben, verraden dat onze ziel dondersgoed weet hoe het in elkaar steekt! Bijzonder toch?

In mijn boekje ‘telepathisch communiceren kun je leren’ leg ik ook uit dat je informatie van buitenaf kunt krijgen door jezelf ‘leeg’ te maken. Doordat je even zelf niks invult, wordt dat automatisch opgevuld met info van buitenaf. Op die manier kun je informatie uit het energetische niveau/illusionaire niveau krijgen die voor jou belangrijk is of waar jij recht op hebt. Andere informatie dan die jou toe mag komen krijg je niet op die manier. Als iets leeg is, is het vacuüm, dan zuigt het, dus als ik mijzelf leeg maak, dan creëer ik een soort vacuüm in mijzelf en dan trek ik vanzelf informatie aan, uit die andere dimensies. Die dimensies die nauw verbonden zijn met de onze. Zonder die dimensies konden wij niet bestaan.

Toen ik jong was, had ik weleens het gevoel dat als nieuws mij nog niet bereikt had, de feiten nog konden veranderen. Dat zal ik uitleggen, ik had weleens het gevoel ‘als ik nu dat telefoontje opneem, hoor ik dat er een geliefde dood is, omgekomen bij een auto-ongeluk, als ik nog even wacht, dan hoor ik dat er slechts een lichte aanrijding geweest is.’ Dat is erg raar en dat vond ik zelf ook, want verstandelijk gezien is het complete nonsens. Het is zoals het is, het is gebeurt of niet! Maar het gevoel was zo sterk, dat ik het soms toch maar deed. Als ik er niet naar luisterde, was het inderdaad slecht nieuws ook nog! Nieuws wat niet meer terug te draaien was, want het was concreet geworden zodra het mijn gehoor bereikt had. Toen ik dan ook een paar jaar terug stuitte op Schrödingers kat, wist ik dat dit er iets mee te maken had. Onze waarneming is belangrijk voor het tot stand komen van het concrete leven. Als je de kat niet ziet, dan zit hij misschien niet in de doos. Dat klinkt raar, maar je moet het eens goed doorlezen op internet en dan ga ik je vertellen wat ik ervan denk. Die kat zit in de doos, ook als jij niet kijkt, omdat die kat ook een bewustzijn heeft en ook waarneemt, dus wat dat betreft klopt Schrödingers kijk op die kat niet, maar toch klopt het wél wat hij zegt. Als jij het niet hebt waargenomen, dan is het (nog) niet gebeurd. Dan kan er nog van alles veranderen. Het punt is, en dat is ook de reden dat we met zovelen zijn, dat iemand anders het wel al waar genomen kan hebben! En zelfs als er geen mensen zijn, dan zijn er dieren om het waar te nemen en zelfs als die er niet zijn, dan zijn er de planten en de bomen en, en, en, ja want ook die hebben een bewustzijn! Een zeer verlaagd bewustzijn, maar ze hebben het wel degelijk. Een onderbewustzijn! Dat klinkt raar en zweverig, maar dat is het niet, want alles lééft. Alles is energie en alles wat energie is dat lééft. Het leeft niet zoals wij, maar het leeft en het kan op zijn onderbewuste manier waarnemen en daarom kan het er zijn, en daarom heeft Schrödinger gelijk. Als dat niet kon, dan was het er niet. Als het niet waargenomen is, dan is het er niet. En daarom was dat gevoel wat ik als klein kind had, kloppend. Het klopte ook ergens niet, maar mijn onderbewustzijn wist hoe het leven in elkaar steekt, dat heeft met mijn positie te maken in dit geheel en die gaf mij al seintjes door, dat was dat gevoel wat ik had, maar mijn verstand, wat volledig in het bewustzijn leeft, dacht, dat is onzin! Dat kan helemaal niet! En toch is het zo! Als iets je nog niet bereikt heeft, kan het nog veranderen, omdat het nog niet waargenomen is. Maar wat is, dat is, dat kan je niet zomaar meer veranderen in deze concrete wereld, wel in het energetisch en in het illusionaire niveau en pas als het waargenomen is, komt het daaruit. Daarvoor is dat zo belangrijk. We projecten en we nemen waar. We projecteren in dat diepe niets, en we nemen waar, waardoor het concreet wordt. Dat is een heel mysterieus proces, maar het is de manier waarop het leven is ontstaan, of eigenlijk, ontstaat!

We leven dus eigenlijk in dat niets, dat heb ik in andere hoofdstukken uitgelegd, dat we hier leven vóór het ontstaan van het leven. Dat we hier leven in de ‘schijn’ van het leven en wat doet een projector? Die creëert schijn.  Bijzonder toch? Het leven ontstaat in het diepe niets, doordat de zielen die uit licht bestaan daarin kunnen projecteren, omdat er niet niets kan bestaan, daarom worden ze er ook naartoe ‘gezogen’ en daar leren ze, en harden ze en worden ze klaargestoomd voor het echte leven in de eindtijd. De geboorte van het leven, we staan op het punt het mee te maken.

Ik hoop dat ik het mysterieuze weer een beetje tastbaarder heb kunnen maken voor je. Dat alles wat wij doen en zeggen, laat zien dat we het dondersgoed weten en niks is ‘zomaar.’ Het invullen en roddelen wat mensen doen niet, hoe vervelend ook, de woordkeuze die we gebruiken, het is onze connectie met de energetische wereld en de illusionaire wereld en het laat zien dat we het allang wéten. We zijn het ons alleen niet béwust.

Wordt béwust, wordt wakker… Alles wat je hoeft te doen is te ontwaken. En dat is dus ook niet een zomaar gekozen woord, want we ‘slapen’ hier als het ware. Je ‘droomt’ dit leven. Nou dat roept misschien meer vragen op dan dat het antwoorden geeft, maar dat kan ik nu nog even niet beter uitleggen, dat komt vast weer later.

Liefs Dina

Het is al even geleden dat ik met mijn kinderen het kerstdorp aan het opruimen was. Met van die leuke huisjes met glasvezellampjes erin, waardoor het lijkt dat er tientallen kleine lampjes in het huisje zitten. Schitterend.

“Mama,” zei mijn oudste.

“Ja kind?” vroeg ik.

“Vroeger dacht ik altijd dat het echt zoveel kleine lampjes waren. Dat elk puntje een klein lampje was,” zegt ie.

“Ja, dat is de truc hè, dat het zo lijkt,” zeg ik lachend.

Dan ‘hoor’ ik mijn gids tussenbeide komen en die zegt iets heel frappants tegen mij, wat heel veel duidelijk maakt: “Eigenlijk, werkt het bij jullie net zo, dat leven op aarde van jullie, dat is net als die puntjes van die glasvezellamp, het lijkt nét alsof jullie daar écht zijn, terwijl het eigenlijk de schijn van jullie ziel is die daar leeft. Wij hebben jullie zielen hier allemaal veilig gesteld, bij de bron.”

Wauw is dat even bijzonder! Hij ging nog even verder: “De draadjes van die glasvezellampen zijn de lichtkanalen die wij gebruiken, je kunt die ook zien als een soort navelstreng, via dat krijgen jullie de energie die je nodig hebt om daar te leven.”

Ja we leven hier in de ‘schijn’ van het leven. Schijn betekent dat iets maar zo lijkt en het niet echt is, maar het betekent ook de schijn van licht. Licht dat ergens schijnt, is daar wel en het is er niet en zo leven wij hier echt en toch ook niet. Wij beleven hier en toch is onze ziel veilig bij de bron, bij onze lieve Vader.

Die bron is het witte licht. Dat is het licht waarover mensen praten als ze sterven, achter die lange tunnel? Nou die tunnel, heb ik dus net uitgelegd gekregen. Dat zijn dus die lichtkanalen, de draadjes van de glasvezellamp, wat gebeurt er als je zo’n draadje doorknipt? Dan verdwijnt het lichtje niet, maar het verplaatst zich een stukje terug, maar de lichtjes die achterblijven kunnen dat niet zien. Voor hun is het lichtje weg, verdwenen ‘dood’, maar het is er dus nog wel, het is alleen verplaatst.

Waarom is de bron wit licht? Dat heb ik al eerder uitgelegd. Het witte licht omvangt álle kleuren licht, dat is wetenschappelijk ook aangetoond. Dat witte licht is het ‘ik’. Het ik-gevoel bestaat maar één keer, en daarom is er ook maar één God. Die was er in het begin en was alleen, omdat er toen alleen maar ‘IK’ en ‘NU’ was. Om niet meer alleen te zijn, moest hij dus dat licht gaan splitsen, dat ‘ik’gevoel werd zo gedeeld en het ‘nu’ werd ook uitgesplitst, zodat er heel veel ‘nu-tjes’ achter elkaar kwamen, wat wij kennen als ‘tijd.’

Nu was er tijd en waren er ineens heel veel zielen. Heel veel verschillende zielen in allerlei kleuren, met allemaal hun eigen karaktertrekken en die zielen wilden leven om te gaan leren en te ervaren, want zielen willen héél graag ervaren. Zelfs erg pijnlijke ervaringen. Dat herken je ook, want heel vaak wisten mensen van tevoren wat er ging gebeuren, riep hun stemmetje in hun hoofd nog angstig ‘nee, doe het niet’, wat je kunt zien als koudwatervrees, maar gingen ze toch door, toch die ervaring in, toch dat diepe koude water in, om te leren zwemmen.

Tijdens een Ayahuasca-ceremonie vroeg ik aan moeder Ayahuasca: “Worden jullie daarboven niet naar van alle ellende hier op de wereld?” Het antwoord verbaasde mij zo zeer, dat ik het zeker niet zelf kon bedenken. “Nee, het maakt ons juist zo ontzettend trots! Dat de zielen bereid zijn om zo diep te gaan! Voor het hogere doel!” zei moeder Ayahuasca mij. Ze legde mij uit dat alles, maar dan ook alles gebaseerd is op vrije wil. En dat betekent niet dat het niet ontzettend tegen kan vallen en dat het niet ontzettend zwaar en vreselijk kan zijn en dat je het toch misschien eigenlijk, met heel je bewustzijn liever niet had gewild, maar je onderbewustzijn dacht daar toch anders over. Die vond het nodig, omdat jouw ziel de ervaring nodig had om te sterken, om sterk genoeg te zijn voor die overtocht naar de eindtijd, want eerlijk dat is nog best een barre tocht. De zielen moeten sterk genoeg zijn om dat te overleven en de zwakke plekken, moeten dus gebroken zijn, zodat ze sterker terug konden helen, net als bij een botbreuk.

Dus als jij als ziel, het eeuwige leven wilt en je weet dat dit nodig is, deze weg. Deze pijnlijke, maar tijdelijke weg, dan heb jij dat er voor over en dat is wat jouw Vader en de andere wezens zoals moeder Ayahuasca zo ontzettend trots maakt, dat jij daar zo diep voor wilt gaan. Dat jij bereid bent om de strijd tegen Evil aan te gaan, zodat niet alleen jij, maar ook de andere zielen straks veilig over kunnen gaan, naar dat mooie leven in de eindtijd.

Ik keek nog eens naar dat glasvezellampje en zag het lampje schijnen in de bron, de bron die onze lieve Vader is, die ons daar koestert en ons allemaal kent, stuk voor stuk en ons allemaal de vrijheid gunt om te leven, onze vrije keuzes respecteert en met smart wacht op onze thuiskomst, op onze terugkeer, zodat hij ons weer helemaal in zijn armen kan sluiten. Ja en dat allemaal is ook allemaal ‘ik’ en dus ook ‘jij’…

Je buurvrouw, de kat, die kakkerlak, de planten, het is allemaal ‘ik’, en dus is het ook ‘jij’, ergens ooit afgesplitst zodat je onafhankelijk van elkaar kon gaan leven en gaan ervaren en elkaar als aparte wezens kon gaan zien en ervaren. Precies zoals in dat glasvezellampje, al die kanaaltjes dat licht uit de bron splitst, naar tientallen, soms honderden kleine lichtjes. En dat is waarom je soms ook dingen van andere levende wezens door kan krijgen, want via de bron, kan je contact leggen met iedereen, sta je met iedereen in verbinding, maar het gaat wel altijd langs onze lieve Vader, die reguleert en kijkt of het wel allemaal goed verloopt, volgens ieders vrije wil.

Dus ben je boos op Vader, omdat je leven anders loopt als dat je denkt dat je wilt? Kijk even dieper, denk even goed na, waarom jij ooit voor dit zware pad hebt gekozen. Misschien om je ziel te sterken, maar misschien ook als soldaat, strijder tegen het kwaad. En ben jij geen slachtoffer, maar een warrior, die straks een dikke vette medaille heeft verdiend, voor zijn harde werk.

Ik hou van ik, jij ook?

In mijn boek ’telepathisch communiceren kun je leren’ leer je hier nog veel meer over.
https://mediumdina.nl/boekjes-te-koop/

Ik focus mij nu wat meer op de levende persoon. Mensen willen graag een reading over zichzelf en hiervoor hoef ik niet te verplaatsen, maar kan ik ook ontvangen. Thuis is het lastiger om contact te maken met overleden dierbaren, omdat hun energie niet zo sterk in mijn huis aanwezig is. Ik kan daar moeilijk contact maken, maar wel een beetje. Ik kan natuurlijk wél goed contact maken met de energie van de levende persoon die mij bezoekt en daarom ga ik mij daar nu meer op focussen. Dus wil je ook een reading voor jezelf? Dan kun je mij altijd een e-mailtje sturen. De verslagen worden altijd in overleg geplaatst en vrijwel altijd anoniem in verband met je privacy.

Ik ben zo dankbaar voor de reading die ik aan Annette mag geven. Zij kwam bij mij terecht met een hulpvraag voor een reading. Annette schildert schitterende stenen, daar kan zij haar ziel en zaligheid in kwijt en in ruil voor de reading kreeg ik een paar mooie hand beschilderde stenen. Annette geeft aan dat ze faalangstig is. Zij is een hooggevoelige en hoogbegaafde vrouw.

Allereerst krijg ik een schitterende verrassing; voorafgaand aan de reading, heeft ze mij een paar stenen opgestuurd per post. Ik had alleen verteld dat ik de engel heel graag wilde en de rest mocht ze zelf kiezen. Dat is natuurlijk best een uitdaging voor iemand met faalangst, dat wist ik ook, maar ik wist ook dat ze het goed zou doen. Het was dus een enorme verrassing toen ik, rond de kerst, een schitterende envelop met een paar stenen ontving. De engel die ik zo graag wilde, maar ook een paar mooie sterren en een maan. Dat ze juist déze stenen koos, vind ik bijzonder, want deze specifieke ster en de maan die ze koos zijn symbolen die ik vaak tegen ben gekomen in mijn spirituele zoektocht in het contact met de wezens die ik heb gehad. Schitterend en een zeer goede keus van haar. Ik voelde wel dat ze wat angst had gehad om het verkeerd te doen, dus dat ze het toch gedaan heeft, is erg dapper. Ik heb haar gelijk verteld hoe blij ik was met de stenen.

Vandaag is dan onze afspraak. Ik doe de deur open en zie daar Annette staan, met een doos met stenen. Ze is onzeker, timide, wil het liefste weer omdraaien en de deur uitrennen, maar vermant zichzelf. Ik heb haar vooraf gewaarschuwd voor mijn directheid, ik draai niet om de hete brij heen. Bij mij komen pijnpunten binnen no time aan bod, maar niet meedogenloos. Alles behalve zelfs, want de ziel praat met mij en doet het in zijn eigen tempo. Dus wederom dapper van Annette, dat ze zich staande hield en bleef. Je ziet het, niks wordt gemist Annette. Je bent vanaf het begin tot het einde gezien.

Het eerste wat Annette doet is zeggen dat ik wat uit mag kiezen uit de doos. Nog meer stenen. Ze is erg vrijgevig, maar ik voel dat ik niet alles zomaar moet en mag pakken, ondanks haar vrijgevigheid. Ze legt daarop een stapeltje stenen op tafel neer. Vertelt erbij dat ze op het laatste moment nog een regenboog geschilderd heeft. Regenbogen moeilijk zijn om te maken, omdat ze zo perfectionistisch is, maar ze voelde de sterke drang om dat te doen. Regenbogen zijn voor mij heel bijzonder, zeker in mijn werk met de eindtijd zijn er veel regenbogen voorbij gekomen. Ik wilde gelijk de regenboog hebben, maar ik dacht ‘nee, ik ga de pendel laten kiezen’. Ik pakte mijn pendel en die wees één rechte lijn aan. Drie stenen op een rij. Ik liet de pendel eroverheen bewegen en ineens schokte er een spiertje in mijn arm, waardoor ik de pendel niet meer goed vasthad en die tegen één van de stenen aanknalde, de regenboog. Dus het moest toch de regenboog worden.

Ik weet niet waar de reading mij gaat brengen, want we gaan op ons gevoel af. Er wordt dus niks voorbereid door mijzelf. Toch kun je merken dat er dingen voorbereid worden. Ik weet ook niet op voorhand dat de stenen zo belangrijk zullen zijn in het verhaal, maar die staan centraal. Ik denk ook dat we het veel over haar faalangst gaan hebben, maar dat zal niet eens aan bod komen. Er zijn andere, belangrijke dingen die de ziel kwijt wil.

Haar ziel barst los, wanneer ik de regenboog pak. ‘Die stenen, die mooie stenen, maar ik verberg mijzelf er ook achter, want ik kan er zo een mooie muur van maken. Zodat niemand mij pijn kan doen.’ Dat herkent ze erg, ze is veel pijn gedaan en heeft zich teruggetrokken uit de wereld om haar heen, maar wil weer zo graag connectie maken. Binnen twee minuten heb ik een gedachte van haar te pakken en kan die letterlijk verwoorden.

“Dat dacht jij he?” vraag ik

“Ja dat klopt, dat dacht ik letterlijk zonet” zegt ze.

Dan merk ik een entiteit op, die haar erg beschermt. Een krachtige entiteit, een man. Ik vraag of zij kan weten wie het is, omdat ik nu niet op locatie ben, is dit lastiger voor mij. Zij vraagt of het een wat oudere of een jongere man is. Ik zeg dat het een jongere man is. Zij geeft aan dat ze een tweelingbroer had, die niet geboren is. Ik vraag mij dan af waarom deze man dan zwart haar heeft, terwijl zij blond is. Dat kan heel goed kloppen zegt ze, haar moeder heeft zwart haar en haar broer ook. Dat is dus een bewijs dat hier niet gegokt wordt. Ik merk op dat deze entiteit haar erg beschermt, maar teveel beschermt.

“Jij bent onzeker he? Je hebt het gevoel dat je dingen niet zelf kunt, maar deze entiteit denkt ook dat jij dat niet kan en beschermt jou veel te veel. Dat is niet goed, dat mag niet zo. Je moet ook zelf de kans krijgen om ‘op je snufferd’ te gaan, zo nu en dan en hij belet dat. Er is pas geleden iets heftigs gebeurd, waarbij hij dacht dat jij het niet aankon en toen heeft hij jou niet meer losgelaten.” zeg ik.
“Ja maar al langer geleden, toen ik 20 was,” zegt ze.

“Dan is hij al een keer eerder losgemaakt, want dit is recentelijk.” Hou ik vol, ik ben overtuigd.

“Dat klopt, ik heb een tijdje terug ook een reading gedaan en ik heb ook reinigingen gedaan en er is daarna inderdaad weer wat heftigs gebeurd.” zegt ze.

“En toen deed hij het weer. Kijk, dat zijn beproevingen. Hij had jou moeten laten gaan toen, maar die beproeving is mislukt. Ik ga hem weer loshalen, maar hij moet dit echt niet meer doen. Die beproevingen gaan wéér komen en dan moet hij jou echt de ruimte geven om ‘op je snufferd’ te gaan en waarschijnlijk gaat het gewoon goed. Ik zeg niet dat jullie band ongezond is, dat is niet zo, maar dit kleine stukje van jullie band is wél ongezond. Jij denkt dat je het zelf niet kunt, maar hij denkt dat ook. Jij reikt naar hem uit voor hulp en hij wil jou over beschermen en laat jou dan niet meer los.” zeg ik. Ik richt mij op hem en voel dat hij denkt: “Mijn zusje, mijn zusje, mijn wederhelft.”

“Nee dat klopt niet, wel je zusje, maar niet je wederhelft.” zeg ik tegen hem “je mag haar helpen, maar je moet haar ook vertrouwen geven, loslaten, ze kan het best wel.” zeg ik.

Ik zie dat Annette me ongeloofwaardig aankijkt, ze gelooft niet dat ze het kan.

“Je gelooft er niks van he?” zeg ik tegen haar.

“Klopt, ik wil het wel geloven, maar ik voel het niet.” zegt ze

“Dat komt nog,” zeg ik.

Dan valt mij op dat ze de stenen in een driehoek heeft neergelegd. Een driehoek, een piramide, is een enorm sterk bouwwerk. Dat maak je niet zomaar stuk en dan begrijp ik dat we de driehoek vandaag af gaan breken, met zijn tweeën, onder begeleiding van onze gidsen. Er is dus een heel sterk bouwwerk gemaakt met de stenen, iets wat ze zelf niet zomaar meer af kan breken, maar de regenboog lag in het midden en die is alvast weg. Dat is een goed begin en het voelt ook goed voor haar, want die heeft ze nog speciaal gemaakt op het laatste moment. Het valt mij op dat ze veel weggeeft in haar schilderingen, heel veel positieve energie. Ik vraag aan haar of zij dat ook aan zichzelf kan geven, maar dat kan ze niet. Ik merk dat ze het zichzelf niet waard vindt. Dat beaamt ze.

We zijn even aan het praten en dan vraag ik of er nog een steen weg kan inmiddels en dat kan. Ik druk haar op het hart, om bij haar gevoel te blijven. De stenen mogen alleen weg, als het echt goed voelt en niet omdat ik het vraag. Dan ga ik de stenen tellen, omdat mijn gids zegt dat het aantal nu belangrijk is. Ik tel 15 stenen en vraag wat er op haar 15^e levensjaar gebeurd is en dat blijkt inderdaad een belangrijke leeftijd te zijn, waarin ze een heel belangrijke basis van zichzelf gebroken heeft. Ik vraag daar op door en voel dat daar een belangrijk pijnpunt zit en leg haar iets uit over pijnpunten. Er zit heel veel pijn en verdriet achter en daarom moeten we hier even stoppen en rusten. Het pijnpunt is aangeraakt en dan is het tijd voor ontspanning, omdat de ziel moet leren als er pijn is, dat er ontspanning moet komen, loslaten. Niet vasthouden, niet focussen op de pijn, maar diep in- en uitademen en laten stromen en jezelf belonen met iets wat je fijn vindt. Dat is nu even een kopje thee en een gesprek over koetjes en kalfjes. Dan voel ik dat de energieën loskomen en pak ik mijn pendel en begeleidt de energiestroom die omhoog gaat.

Annette haalt dan de bovenste steen weg. Dit kan voor haar gevoel. Dat is heel mooi, want dat betekent dat ze zich openstelt voor de energie van boven. Ja ze zegt ook dat ze beneden nog strak en veilig dicht houdt. Daaronder ligt die basis, die beschadigde basis. We laten die energieën stromen door de piramide heen die nu open is. Er worden een paar stenen opnieuw gerangschikt door Annette, voornamelijk de bodem wordt verstevigd, maar bovenin is het nog open. Ik kan nu met mijn handen ook de energieën naar boven laten stromen vanuit haar ziel. Dat doe ik allemaal op gevoel. Ik voel dat de basis erg vast zit en ‘masseer’ deze energieën in het luchtledige. Dat vertel ik niet meteen aan Annette, maar ik zie iets in haar uitstraling veranderen, ze ontspant meer. Dan pas vertel ik wat ik doe en dan zegt ze het ook gevoeld te hebben.

We kijken nog even naar die basis, waarom moeten die stenen er zo stevig op blijven liggen? Ik ‘kijk’ eronder en zie dat er schade is aangericht en dat er een kolkende zwarte energie onder zit. Dat is wel iets wat aandacht nodig heeft en niet van Annette, dit is buiten haar bereik geraakt door de jaren heen. De stenen hebben haar daartegen beschermd. Ik vraag de engelen, ik bid tot Vader en ik hoor Vaders schrik “Ach jeetje, ach hemeltje lief, ach kind toch” en dan gaat hij aan de slag met zijn engelen. Onze lieve Vader, die zich om ons bekommert en ons helpt.

Ik kijk weer terug naar de stenen en zie een steen met een geschilderde slak liggen. Ik vraag waarom die slak er ligt. Zij zegt dat het de ‘mooie’ slak is en ze ook een ‘lelijke’ slak heeft. Ik wil graag de ‘lelijke’ slak zien. Ze pakt die erbij. Ik zie een heel mooie gedetailleerde slak. Ze legt mij uit dat het de ‘rationele’ slak is, omdat iemand wilde dat ze een slak ging schilderen, heeft zij haar best gedaan om een slak te schilderen, zoals een slak hoort te zijn en het is inderdaad een slak zoals je op een foto ziet. De andere slak is een gevoelsmatige slak zegt ze en die vindt ze dan mooier. Beide slakken zijn erg mooi. Ik merk op dat de ene slak voor haar verstand staat en de ander voor haar gevoel en wil ze met elkaar in contact brengen. Ik leg ze met de snuitjes naar elkaar toe en we laten ze zo liggen.

Er komt een entiteit door die wat wil zeggen. Een overleden dame, een oudere dame, ik denk een oma, maar dat weet ik niet zeker. Die springt in en geeft Annette mee dat zij er niets aan kan doen (aan die draaikolk, beschadiging). Annette herkent het, dat zij het gevoel erbij kreeg, dat ze het zelf erg fout gedaan heeft. Dat zij op haar 15^e al bepaalde dingen verkeerd gedaan heeft die de rest van haar leven hebben beïnvloedt, waardoor ze nu geen bloeiende carrière heeft, hoort daar ook bij. Wel dankbaar en blij met haar gezin, maar het had anders kunnen zijn. Dus heel scherp van die entiteit en dank daarvoor. Ik vraag of zij zichzelf daar ook voor kan vergeven, maar dat kan ze niet. Ik wil over vergeving gaan praten, maar haar verstand kan het wel al begrijpen alleen haar gevoel nog niet. Er zit een kloof tussen. Dan merk ik op dat de slakken daarvoor bedoeld zijn. De rationele slak en de gevoels-slak, die we zojuist bij elkaar gebracht hebben. Dan kun je zien hoe goed de stenen op onze reading inspelen. Ik leg haar iets uit over de ‘kamers’ in onze ziel en vraag haar om naar de kamer te gaan waar ze 15 jaar was en die basis stuk gegaan is. Ze ziet een lege kamer, wit als een ziekenhuiskamer. Ik vraag haar de deur open te zetten, dat kan, hij zit niet op slot. Dan vraag ik haar om de slakken denkbeeldig in de kamer van haar ziel te zetten met de snuitjes tegen elkaar aan. Dat doet ze. Dat is voldoende. De kamer is open, de slakjes staan erin en ze staan met elkaar in contact. Nu heeft het tijd nodig voor de energieën om te stromen en dan zal de vergeving vanzelf komen en zal de witte kamer ook vanzelf weer een warme kamer worden met gekleurde energieën. Ze pakt daarna de slakstenen en legt ze bij elkaar in één leeg vakje in de doos met de snuitjes naar elkaar. Weer een steen weg (één, want ik had er één bijgelegd immers).

Ze heeft ook moeite met andere mensen vertrouwen, dus ik leg de vijf stenen die ik van haar heb gehad ‘mijn’ stenen dus, onder die van haar neer. Dat voelt gelijk fijn aan, zegt ze, extra steun, verlichting.

We zijn nog niet klaar hoor, we gaan nog even door en dan raak ik weer een pijnpunt aan en voel ik dat ze de stenen van tafel wil vegen en hoor ik haar denken “die rotstenen, was ik er maar nooit aan begonnen.”  Ze herkent die woorden niet, maar wel het gebaar, ze had inderdaad even de neiging ze van tafel te vegen in één gebaar, maar kon zich bedwingen. Dat komt puur doordat ik een volgend pijnpunt raak. Dat is lastig voor de ziel, de ziel wil weg van de pijn en omdat de stenen symbool staan voor onze reading, is dat de uiting die de ziel eraan wil geven. Ik zeg haar dat het goed is, dat ze diep in en uit moet ademen en we drinken weer een bakje thee en laten de reading weer even voor wat het is. Ik merk dat ze het heel snel oppakt, omdat ze al heel snel diep aan het in- en uitademen is, terwijl ze er niet eens zo bij nadenkt. Ik voel dat de energieën daardoor loskomen. Vervolgens legt ze een paar stenen weg. Weer een paar stenen aan de kant, terug in de doos.

‘Mijn’ stenen die eronder liggen, voelen als een steun, maar ze is ook bang dat ik ze ineens weg zal halen, want dat kan ik doen. Het zijn immers ‘mijn’ stenen, ik heb ze gekregen. Ik voel die twijfel en angst bij haar en vraag haar om mij te vertrouwen. “Ik wil het wel, maar ik kan het niet” zegt ze.

Ik zeg: “Je kan het wel, maar je durft het nog niet.”

“Ja ik durf het wel hoor, maar mijn verstand zit in de weg zegt ze.”

“Dat begrijp ik niet, dat moet gevoel zijn, dat kan geen verstand zijn dat hier in de weg zit.” zeg ik.

“Jawel hoor, want ik voel dat ik je kan vertrouwen en wil dat ook, maar mijn verstand zegt doe dat maar niet. Ik wilde die stenen al weghalen, voor mijn gevoel, maar mijn verstand hield me tegen.” Houdt ze vol.

Ik moet mensen serieus nemen in hun boodschappen in hun reading, maar ik voel dat het niet helemaal klopt. Dus ik zoek naar de oplossing en geef het even de tijd om in te dalen en voel dat ik mijn pendel weer moet zwaaien.

“Ach wat, ik haal ze ook weg” zegt ze.

“Weet je het zeker?” Ik voel twijfel of dit wel echt gevoelsmatig goed zit bij haar. Ze denkt even na en zegt dan: “Ja ik ben overtuigd” en dan voel ik dat de spanning in de lucht weg is en dat het inderdaad goed is.

“Ik voelde gewoon nog wat rottigheid, maar toen was het ineens weg,” zegt ze.

“Aha, dus het was tóch gevoel” zeg ik.

“Uh ja inderdaad” zegt ze.

“Kijk wat je doet? Jouw gevoel heeft een mooi systeem opgeworpen, om je verstand de schuld te geven van dingen die niet goed lopen. De ‘lelijke’ rationele slak en nu was het ook je ‘verstand’ die je belemmerde om de laatste stenen weg te halen? Je legt alle schuld van dingen die misgaan bij je verstand, dat is een patroon wat we hier zien, dat kan niet anders. Dit is niet nu, toevallig” zeg ik.

“Ja verdraaid er vallen wel wat kwartjes nu” zegt ze.

“Als je het gevoel het even niet weet, schuift ze het snel op het verstand af.” Ik hamer er nog heel even op door, maar dan voel ik dat ik moet stoppen. Bam, ik leg mijn pendel neer en leg mijn handen op mijn schoot en ben doodstil. Grens genaderd, dat betekent dat ik meteen laat zien dat ik dit respecteer door pontificaal alles los te laten. We zijn stil, een paar minuten van doodse stilte. Dit is een moeilijk en heel zwaar moment voor Annette. Ik kijk naar de tafel, niet naar haar. Ik trek mij volledig terug uit haar ziel, om haar tot haarzelf te laten komen.

We zijn bij de bodem aangekomen hier Annette. Je hebt de laatste stenen weggehaald en kijk wat er omhoog komt, de basis. Een heel pijnlijke basis. Een heel belangrijk pijnpunt. Ik voel de emoties omhoog komen en krijg tranen in mijn ogen. Ik adem diep en in uit en laat de tranen stromen, zo stromen energieën, diep in en uit ademen. Let it flow. Het is snel weg bij mij, dan komen bij jou de tranen los. Je ademt diep in en uit en laat een paar tranen stromen. Het is pijnlijk, je bent zo dapper en zo stoer om op deze manier met jezelf aan de slag te durven gaan en je pakt het zó snel op allemaal.

Ik draai ‘mijn’ stenen om richting Annette. Ik zeg dat ze zich open mag stellen voor de energie van de stenen. Dat ze de liefde en positieve energie mag voelen en dat doet ze. Ze stelt zich open en voelt de bruisende energie haar aura instromen.

“Mooi he die energie?” zeg ik tegen haar.
“Jazeker, schitterend, het voelt ook zo fijn” zegt ze.

“Weet je wat het mooie is Annette? Het is jóuw eigen energie. Het is jóuw eigen liefde die je net aan jezelf gegeven hebt. Je had de illusie nodig om te denken dat het van mij was. Dat het mijn steun was en dat het mijn liefde was. Maar Annette, het zijn JOUW stenen, JIJ hebt ze geschilderd en JIJ hebt ze aan mij gegeven. Je hebt dit, die hele reading hélemaal zélf gedaan en alles wat je zei dat je niet kon aan het begin: Jezelf liefde geven, zelfvertrouwen, anderen vertrouwen, je hebt ALLES gedaan in deze korte tijd dat we hier samen hebben gezeten (twee uur). Als er hier iemand trots op zichzelf mag zijn, dan ben jij dat wel.”

Dan pak ik ‘mijn’ stenen weg en leg ze aan de kant. Het voelt okay, ik zie dat het okay is en ik sla op de tafel: “Kijk een solide ondergrond, je zakt er niet doorheen, je hebt de stenen niet meer nodig.”

Ik pak haar handen beet en vraag of het okay is.

“Ja ik vind het eng, maar het is okay,” zegt ze.

“Voel je die energie stromen?” vraag ik.

“Ja” zegt ze. Nou Annette dat was wel mijn energie die je als beloning kreeg, maar wel nádat jij het zelf gedaan had. Ik vraag je dan om mij aan te kijken en dat doe je. Ik kijk je even aan in je ogen en zeg dan: “Je mag trots zijn op jezelf” je kijkt gelijk schichtig weg. Ik vraag je om mij aan te blijven kijken. En ik herhaal het: “Je mag trots zijn op jezelf, blijf me aankijken.” Het kost je moeite maar je doet het en je accepteert mijn woorden. Ik zie en voel dat je het accepteert en juich erom. Dan moet het nog een laatste keer, want we moeten het in drieën doen.

“Je mag echt trots zijn op jezelf.” Je kijkt me aan, overtuigd. Je mag trots zijn op jezelf.

Als je weggaat, straal je zelfvertrouwen en liefde uit. Net als je mooie stenen. Dat is de echte Annette.

Je hebt het heel goed gedaan. Dank je wel voor je mooie vertelstenen, wat hadden ze een hoop te vertellen.