Een veel gestelde vraag, die ik mij ook lang heb afgevraagd. Een bijzonder antwoord.

Hoe is God nu eigenlijk ontstaan? Want wie is nu de vader en moeder van God dan?
Nu dat kan ik je uitleggen. Na lang onderzoeken in het leven in het energetische en ook het illusionaire niveau ben ik eruit hoe het leven is ontstaan en ik ga er niet alles over vertellen, maar wel een belangrijk deel.
Niets kan namelijk niet bestaan. Dat is punt 1 en waarom niet is simpel. Alles wat niets is, zuigt. Het absolute niets is een vacuüm. Daar zit echt niets in. Je hebt verschillende dieptes van niets.
Je hebt niets, daar is dode non-materie, je hebt niets daar is heel weinig dode materie, je hebt het absolute niets, dat is vacuum. Je hebt negatieve energieën, negatieve frequenties etc.etc. dat hoort allemaal bij het steeds ondieper wordende niets tot dat het iets wordt.
Vacuum zuigt, dat klapt in elkaar. Het veroorzaakt altijd een zuigende werking en dat geeft energie en energie is de belangrijkste voorwaarde voor het leven.
Het Vacuum veroorzaakt als eerste een minder diep niets, en veroorzaakt dode non-materie. In die dode non-materie begint het leven op illusionair en energetisch niveau. Dat zijn de meest fragile en moeilijk te bewijzen energieën die er zijn.

Niets kan niet bestaan, dat wil zich altijd omkeren! Dat is punt 2 van de benadering van het ontstaan van het leven. Als er niets is, dan wil zich dat omkeren, dat is ook omdat het als het ware ‘omvalt’ omdat er niets is, en dus geen houvast heeft om te rusten.
Het niets vindt dus géén rust totdat er IETS is. Het niets heeft een geheugen, en weet dat er eenmaal iets is en dan herhaalt dit proces zich niet opnieuw. Het niets wil dus dat er iets is en blijft, want dan heeft het niets ook rust.

Omdat er geen niets kan zijn en er ook geen tijd is als er niets is, is er dus ALTIJD IETS.
Dan is er nog punt drie van het gegeven en dat is, dat iets wat dood is zich wel om kan keren. “Hij draait zich om in zijn graf” dat is een bekend gezegde. Veel overledenen worden bij ruiming op hun buik aangetroffen. Terwijl iedereen op zijn rug wordt begraven. Vaak wordt gedacht dat het gaat om nog wat stuiptrekkingen, of dat iemand misschien nog geleefd heeft. Dat is niet waar. Als je dood bent, kun je nog wel omkeren. Dat is namelijk de basisvoorwaarde die er is voor leven.
De dode nonmaterie uit het niets, keert zich dus om! ja het keert zich dus wéér letterlijk om.

Bij het omkeren komt energie vrij. God bestaat uit positieve energieën. En ja deze energieën hebben wél een wezen. God is op een dag ontwaakt en was alleen en is langzaam aan steeds meer bewust geworden van zijn omgeving en dat hij alleen was. Hij is gaan spelen met de energieën als een kind met zijn blokkendoos en kwam tot de ontdekking, dat hij leven kon creëeren en omdat hij niet meer alleen wilde zijn, heeft hij dus leven gecreëerd en dat leven bevindt zich dus IN God op dit moment. We wachten dus eigen op ‘de geboorte van het leven’. Daar schrijf ik nog meer over in mijn andere hoofdstukken.

Positieve energie staat trouwens stil, het zijn de negatieve en zuigende krachten die de boel in beweging brengen en houden. Positieve energie is wel lichter dan negatieve energie en ontstijgt dus de negatieve energieën. Zo ontstaat dus een ‘gevecht’ , dit gevecht is wederom weer voorwaarde voor het leven.
Helaas mag ik niet alles vertellen, omdat alle informatie schadelijk kan zijn voor onze ontwikkeling op aarde. Nu de eindtijd steeds dichterbij komt mag deze informatie die ik hier vertel wel bekend worden.

God heeft zijn eigen ziel gesplitst in allemaal kleinere zielen, om zo niet alleen te zijn en daarom zijn wij allemaal zijn kinderen.
Het niets is dus de moeder/vader van God en het niets is dus heel belangrijk voor het leven. Net zoals de negatieve krachten dat zijn.
Het omkeren wordt hier ook wel genoemd als de ‘oerknal’ ja dat omkeren heeft enorm veel energie met zich meegebracht en waarom dat is, is ook eenvoudig te verklaren.
Als er niets is, dan is er ook geen tijd. Wanneer dat niets zich omkeert, dan lukt dat leven niet gelijk, dan valt het weer terug in het niets, dat proces herhaalt zich heel wat keertjes. Alleen, omdat er geen tijd is, vindt het tegelijkertijd plaats.
Het rekent zichzelf als het ware van tevoren uit, en dan komt in 1 keer een grote klap en dan is het leven daar.

Dat is geen bewijs voor het bestaan van God? Ja toch wel, deze laatste omkering van het niets heeft God namelijk gedaan. Die heeft dat niets een zetje gegeven. Die heeft ook alle berekeningen gemaakt van hoe vaak dat niets zich omkeert en maximaal om kan keren voor het volledig uitdooft en waarom het leven geen toeval is en waarom ook de dingen die wij in ons leven doen geen toeval zijn. Dat kan dus geen toeval zijn en dat is heel simpel, omdat het zich steeds opnieuw uitgerekend heeft, is het dus voorspelbaar! Alles wat we doen is dus voorspelbaar. En daarom weet God dus alles wat er van te voren gaat gebeuren en gebeurt alles tegelijkertijd. Vandaar dat er ook helderzienden zijn. Je kan alleen maar vooruit kijken in de toekomst, als het er al is! Morgen bestaat dus al!

Het universum lijkt zo al 1.13 miljard jaar oud, maar dat is het dus wel en niet. Het is pas een vingerknip oud. De tijd is pas ontstaan binnen in die klap van een vingerknip. Die vingerknip is heel erg belangrijk, heb ik steeds meegekregen.
De tijdsbeleving daar binnenin is de beleving die we hebben. Tijd is beleving. Wat is een jaar? Dat is een rondje van de aarde om de zon, dat zegt feitelijk niets over hoe snel dat gaat. Zelfs niet als we die snelheid hier uit zouden rekenen, want dat kan je pas echt goed doen, als je weet wat er buiten het universum plaatsvindt. Mij is ook verteld dat in die eerste omkering, een vonkje ontstond en dat vonkje God was. Dat tussen het ontstaan van dit vonkje en de wereld die daarop gemaakt is, slechts een hele korte tijd zit, maar dat die korte tijd voor God heel lang gevoeld heeft. Hij heeft in die tijd alles geleerd, alles uitgerekend en alles gecreëerd! Terwijl het voor onze maatstaven misschien om een seconde gaat, of nog niet eens om een seconde en in zijn beleving heeft dat tientallen jaren geduurd.

Wat er buiten het universum plaatsvindt? Is een enorme reis door de kosmos heen, van de knal die we beleefd hebben. Dat gaat heel wat keertjes maal de lichtsnelheid. Doordat we heel wat keertjes maal de lichtsnelheid gaan, gaan we dus ook terug de tijd in en zo ontstaat dus een heelal wat al 1.13 miljard jaar oud zou zijn, maar het dus eigenlijk niet is, dat zijn gewoon die rondjes rond de zon en hoe snel dat gaat of dat die snelheid toeneemt of afneemt dat weten we niet, omdat we daar vergelijkingsmateriaal voor nodig is en dat kan niet als je IN het ei zit, daarvoor moet je buiten het ei zijn om dat te kunnen zien.

We zijn bijna aan het einde van die reis en daar is de eindtijd. Dat is buiten deze dimensies om waarin we binnen in God leven. God is als het ware zwanger van zijn kinderen. We zijn als babies in de baarmoeder.
Straks komen al die dimensies samen en zijn de energieën in balans, want dat is het nu nog niet, door die enorme knal. Dat is het pas in de eindtijd. Ja en die komt er dus echt bijna aan en dan zullen we God allemaal weer ontmoeten. We weten trouwens dondersgoed dat hij bestaat hoor, want we kennen hem allemaal. We hebben namelijk meerdere levens geleefd en weten het dus best. We mogen deze informatie alleen niet meenemen als we gaan leven, omdat we ons leven moeten leven alsof we alleen zijn, om er van te leren.