Kip of ei?

Wat was er eerder? De kip of het ei?

Een bekende vraag waar ik meen het antwoord op te hebben gevonden.
Zonder de kip kon er geen ei ontstaan en zonder het ei kon er geen kip geboren worden. Het antwoord is daarom “tegelijkertijd”

De eerste kip is uit haar eigen ei geboren welke zij zelf heeft gelegd.
Tenminste. Dit is het principe van het ontstaan van het leven. Dit is hoe het hele leven is begonnen. Het gaat hier dus niet om een kip en haar ei, het gaat hier om het ontstaan van het leven en het kip/ei verhaal staat hier symbool voor.

Het kon alleen maar ontstaan, doordat het allemaal tegelijkertijd is ontstaan. Omdat voor het begin van het leven, een begin nodig is. En er is geen begin. Het is er altijd al geweest. En een begin zou betekenen dat het ook eindig is. Dan is het leven namelijk 1-lijnig. maar we leven in een cirkel. Daarom liggen alle uitersten ook dicht bij elkaar. En daarom is er geen begin en geen eind, en is het in 1 keer ontstaan.

Hoe kan een kip uit haar eigen ei geboren worden welke zij zelf legt? dat kan alleen in het illusionaire niveau. Hier is het leven bedacht door God. Vanuit het illusionaire niveau ontstaat het energetische niveau en van daaruit pas het concrete leven.
Het concrete leven is niet iets wat altijd is geweest, maar iets wat is ontstaan. Vanuit het illusionaire niveau.

Toen ik zei dat ik inmiddels 100% ben overtuigd van het bestaan van God en de wereld daaromheen, werd ik teruggefloten. Nee het kan en mag nooit meer zijn dan 99.9%
Absolute waarheid bestaat dus niet!
99.9% is geloof en is geen feit. Het hele leven is dus gebaseerd op geloof. Dat we geloven dat we bestaan.
Waarom geloof jij dat je bestaat? Nu omdat je jezelf ziet en een ander ziet jou ook. maar dat is allemaal perspectief en dat zijn allemaal subjectieve waarnemingen. Maar hoe meer mensen iets zien en hetzelfde weten te benoemen, hoe meer het lijkt alsof iets echt bestaat. En hoe meer men dat gelooft hoe meer het ook concreet wordt. Dus zo wordt het concrete niveau gecreëerd. Dat doen wij met zijn allen, dat kan je dus niet alleen!

Om het leven concreet te laten worden, moet het aan een aantal eisen voldoen. Het moet logisch zijn, het moet realistisch zijn. Dit is ook de reden waarom God niet met wonderen kan gaan lopen strooien. Dan blijft het leven een illusie en wordt het nooit iets concreets.

Mensen moeten bijna hetzelfde zien en ervaren (nooit helemaal hetzelfde dat kan niet, maar zie daarvoor het tabblad ‘kubus’) en daardoor dus massaal geloven dat iets echt is. hoe meer mensen geloven dat iets echt is hoe concreter het wordt.
Denk bijv aan de spelletjes die kinderen spelen “ik zie een rode auto” het andere kind ziet het ook. Kinderen zijn dus van jongs af aan al bezig het leven om hun heen concreet te maken. De illusie van een rode auto wordt bevestigd door het andere kind, daardoor wordt het geloof, dat er werkelijk een rode auto aanwezig is, bekrachtigd. Je kunt de auto ook voelen, als je hem aanraakt. Dat dit feitelijk energieën zijn doet er dan even niet toe, want al die atoompjes waaruit die auto is opgebouwd, bestaan weer uit energieën. Energieën die zijn vrijgekomen bij het ontstaan van het leven en die door God weer vanuit het illusionaire niveau doorgegeven zijn.

God zijn nummer is daarom ook 999. Hij is het allerhoogste. Satan zijn nummer is daarom 666. Dat is het omgekeerde van 999. Satan is ook het omgekeerde van God. Hij beleeft alles precies omgekeerd. Pijn en slecht zijn dingen waar hij zich juist prima bij voelt. Hij hekelt het licht, het is te fel aan zijn ogen en het is te warm voor hem. Hij voert daarom een strijd met Vader om het leven. Het is juist die strijd die de energieën verschaft voor het leven waarin wij zitten en waardoor wij alles beleven wat we beleven.

Satan is een zoon van God. Hij heeft hem zelf gemaakt. Dat is familiair gezien.
Wetenschappelijk gezien is Satan het duister en God het licht. Het duister kan niet zonder het licht bestaan en is ontstaan toen het licht ontstond.
Psychologisch gezien is Satan een deel van God geweest, welke hij afgestoten heeft. Zijn slechte kanten wilde hij niet kennen (zoals wij allemaal proberen die angstvallig verborgen te houden) en stootte ze af. Satan werd geboren. de strijd begon, het leven begon. Aangezien een kind altijd een deel van de ouder is welke ‘afgestoten’ wordt als het ware (geboren) is hij dus wel degelijk echt een zoon van God en dus door God gemaakt en alleszins geen vergissing en erg belangrijk!

De strijd tussen die twee belangrijkste krachten. Goed en slecht, Pijn en fijn is waardoor we hier bestaan en kunnen leven. Onze ziel bestaat uit licht, maar er is ook duister voor nodig om ons hier in het concrete leven te laten bestaan. Dus Satan heeft daar ook zijn aandeel in. Het hele leven worden we op de proef gesteld. Satan probeert net zo hard zijn zieltjes te winnen als God dat probeert.
De bedoeling van dit hele proces is, dat de zielen gesterkt worden. We ervaren het leven en we ervaren welke invloed de krachten op ons hebben. We leren ze te weerstaan, we leren ermee om te gaan, of we gaan eraan ten onder.
Het accepteren van je minder goede kanten is trouwens een veel betere manier om met Satan om te gaan, dan het volledig proberen te onderdrukken. Daar heb ik het in andere hoofdstukken ook over. Satan is dus een belangrijke voorwaarde voor leven, welke we ook nodig hebben.

In de eindtijd, komen de hel en de hemel weer samen. Er zal een goede evenwichtige balans ontstaan tussen pijn en fijn. Beter als in dit leven het geval is. Veel minder ellende en verdriet en geen criminaliteit meer mogelijk, maar daarvoor moest het leven dus wel eerst doorleefd worden.

“Vrede op aarde, Vrede op aarde, De hel en de hemel, die komen weer samen.”
Dat is mij ingegeven en het klinkt ook logisch, wanneer je naar een explosie kijkt. Er schiet wat omhoog, wat naar beneden (licht naar boven (hemel), duister naar beneden (hel)), daarna komt het weer samen op 1 lijn. Dat is wat we hier aan het beleven zijn.  En uit deze explosie komt iets heel moois voort!! Daar heb ik het over in mijn andere hoofdstukken.