Verslag geschreven door Freddy.

Om half 9 in de avond was Dina bij me voor een reading. Ze gaat meteen aan de eettafel zitten, en ik geef haar een glaasje frisdrank voor we beginnen. Dina pakt haar pendel erbij en begint…

Ze merkt eerst al dat er een oude vrouwelijke entiteit aanwezig is, die zich bekend maakt als een tante van mij. Ik doe mijn best om te achterhalen wie ze is, maar ik kan geen tante in mijn familie noemen die overleden is. Dat maakt het een stuk lastiger. Ook komt deze vrouw maar heel zwak door bij Dina, wat de reading ook niet gemakkelijk maakt.

Dan merkt Dina dat er ook een mannelijke entiteit aanwezig is, en zijn ruwe agressieve houding valt haar meteen op. Dina komt er via haar pendel langzaam maar zeker achter dat het de opa moet zijn van mijn moeders kant. Die opa heb ik nooit gekend, want door hoe hij zijn eigen familie heeft mishandeld toen hij die nog had wilde niemand meer iets met hem te maken hebben. Zijn vrouw, mijn oma dus, is ook heel erg jong overleden wat daar ook grotendeels aan toe te schrijven is. Als ik Dina uitleg hoe hij zich misdroeg, en dat ie als een totaal ander mens uit de Tweede Wereldoorlog moet zijn teruggekomen (volgens wat mijn moeder ooit vertelde), snapt ze wat er met hem aan de hand is en wil ze hem helpen. Alleen zit mijn opa nog zo vol onverwerkte negativiteit dat hij eerst heel erg blijft dwarsliggen en alle energie uit de vrouw wegzuigt die ook aanwezig is. Door wat ik vertelde snapte Dina ook waarom hij die vrouw zo hardhandig wegduwde, en hij overal zo grof mee omspring. Zo goed en zo kwaad als het lukt probeert Dina hem eerst te helpen om die negativiteit los te laten, en hem in te laten zien dat het de enige manier is voor hem om verder te komen. Dat lukt gedeeltelijk…

Dina wil ook nog wat verder met de aanwezig vrouw, omdat nog onduidelijk is wat zij te vertellen heeft. Daarom stuurt Dina mijn opa eerst maar even weg, zodat die vrouw weer wat van haar energie terugkrijgt en Dina haar kan pendelen. Nu krijgt ze wel duidelijkheid in wie ze is. Deze vrouw blijkt de zus te zijn van mijn vaders moeder. Dat was altijd een schat van een vrouw, die vaak genoeg in december bij mijn vaders ouders kwam logeren en allerlei lekkernijen uit Duitsland bij zich had voor ons. Zij was bij me gebleven om mij te beschermen en te waarschuwen voor mijn opa, maar werd dus totaal door hem ondergesneeuwd en ze kon lang niet tegen hem op. Door haar energieverlies was ze ook heel koud geworden, en zocht zelfs een plekje bij mijn kachel nu mijn opa nog even weg was. Als hij aanwezig was verstopte ze zich onder de tafel.

Nu die twee entiteiten duidelijk waren zei Dina dat ze mijn gids ook naast me zag. Mijn rechterkant voelde ook kouder aan dan de linkerkant. Mijn gids heet Roelof, en kon via de pendel ook het één en ander vertellen. Hoeveel van hun tijd mijn bezoekers bij me waren.

Even later was mijn opa weer terug en zijn negativiteit gooide weer roet in het eten. Nu ging Dina hem flink aanpakken, en zorgde ze dat hij die negativiteit ging loslaten. Ik schrok er zelfs van hoe heftig ze daar zelf op reageerde, en zat er als bevroren naar te kijken. Deels was het een weergave van hoe mijn opa op haar reageerde, en zo te zien sloeg het wel aan. Dina wist die negativiteit te bundelen en uit hem los te maken. Met al haar kracht stuurde ze al zijn negativiteit zo ver mogelijk bij ons weg, en meteen voelde hij zich een stuk beter. Hij stond nu open voor wat Dina hem vertelde. Ook de aanwezige vrouw was nu niet meer zo bang voor hem. Dina probeerde hem ertoe te bewegen dat hij zijn hand in de mijne zou leggen, maar dat gebeurde niet. Plotseling werd ze door hem in haar arm geknepen, waarmee hij haar duidelijk maakte dat hij nu wel zijn hand in de mijne had gelegd. Tegelijkertijd terwijl zij in haar arm geknepen werd voelde ik het nu wel in mijn hand alsof hij er tikjes op gaf. Het voelde namelijk als een ademhaling en het was niet mijn ademhaling.

Roelof kon ook vertellen wie mij dan soms ook komen bezoeken. Ik vroeg of ook bekend was of Jacqueline, een onlangs aan kanker overleden ex-collega, ook wel eens kwam kijken, en ik was verrast door hoe vaak ze er nog wel eens was. Toen Dina ging pendelen naar mijn voormalige kat, wist ze hem nauwkeurig te beschrijven, en toen ik haar de foto’s liet zien was ze er zelf verbaasd over. Mijn kat bleek ook nog vaak bij me te zijn, al heb ik hem tien jaar geleden al moeten laten inslapen.

Toen ik Dina vertelde over de vrouw die zich als mijn tante had voorgesteld, viel ook daar opeens het kwartje. Zij was dan niet mijn tante, maar die van mijn vader. Ze was mijn oud-tante dus, maar iedereen noemde haar gewoon tante in de familie. Vandaar dat ze zich ook bij Dina had voorgesteld als mijn tante.

Wat me opviel, was dat ik soms ook heel minimaal maar erg duidelijk de pendel zag trillen of juist verstijven, waarbij ik geen enkele manier zou kunnen bedenken dat Dina het zelf veroorzaakte.

Opeens merkten we dat het ongemerkt half 11 was geworden en de reading was op het eind gekomen voor deze keer. Dina was zichtbaar ook moe, ook omdat ze de hele tijd aan haar armen was getrokken.

We namen afscheid. Volgende keer weer verder.

Dank je wel, Dina. Ik hou van je. Je bent echt een bijzondere lieve dame.

xxxx ♥

Dina’s commentaar;
Dank je wel Freddy voor het verslag. Ik heb nog wat aanvullingen die ik wil delen. Toen ik binnenkwam, begonnen we gezellig te praten en voelde ik gelijk de aanwezigheid van een vrouw. Dus voor ik de pendel pakte. Ik onderbrak jou, want de entiteit werd steeds duidelijker. Ik kon haar heel duidelijk omschrijven. Het was een oudere vrouw, slank, met een kokerrok aan tot over dr knie en blond opgestoken haar. “tante” kwam gelijk in mijn hoofd op, maar ik durfde dat nog niet te delen met je, omdat ik niet eens wist of jij wel tantes hebt. Jij zei dat het wel je oma zou zijn. Dat zou logischer geweest zijn en ik pakte de pendel om te vragen of het je oma was. Dat was het niet. Ik probeerde het nog eens, maar het was echt niet je oma. Toen vroeg ik toch maar naar je tantes. Je gaf aan geen overleden tantes te hebben. Toen bedacht ik mezelf dat het wel eens een oudtante kon zijn. Die had je wel. De entiteit bevestigde een oudtante te zijn, maar nog niet welke. Dat lukte niet.

Ze probeerde duidelijk iets te zeggen, maar het kwam niet door. Ik zag een man in de kamer komen. Het was een heel grote en sterke man, zo liet hij zich zien in ieder geval. Dat het je opa was, dacht ik al gelijk. Nadat hij daar een tijdje stond, kwam hij op de tafel aflopen en maakte een gooi of schuifbeweging met zijn linkerarm waarbij hij je oudtante opzij schoof en zei “sodemieter maar op, dat wordt toch niets met jou”. Ik schrok daarvan en dacht “dit kan niet waar zijn”. Maar het was wel waar, volgens jouw verhalen klopt dat met het gedrag van je opa.

Je vertelt mij over de oorlog en dan snap ik dat deze man een posttraumatische stressstoornis heeft. Ik weet niet of het de bedoeling is dat we hem helpen of wegsturen. Dus ik stuur hem even weg om tot rust te komen en de pendel te vragen wat de bedoeling is. Het blijkt de bedoeling dat we hem helpen. Je tante is bang van hem. Ze is een ijskoude entiteit en lijkt erg verzwakt. Ik zie haar steeds bij de kachel staan. Als je opa de kamer weer in komt, kruipt zij onder de tafel. Zowel jij als ik voelen een enorme kou onder de tafel.

Je opa komt bij ons staan en ik wil hem helpen. Echter geeft hij mij ook een grote mond “schiet nou maar op tut!”Ik word boos en zeg dat hij zijn grote mond moet houden of dat ik hem anders niet help. Dat ik dat niet accepteer.

Dan is hij rustig. Ik wil nog dat hij jou laat voelen dat hij er is. Hij zegt dat hij het wil en kan, maar doet het niet. Ik besluit even rust te nemen en ik babbel wat met jou. Al die tijd staat hij nog naast ons. Ineens hoor ik hem zeggen dat hij “het geouwehoer zat is” . Op dat moment knijpt hij in mijn arm en precies tegelijkertijd als ik zeg “he ik word in mijn arm geknepen” zeg jij “he ik voel hem, tenminste dat is niet mijn ademhaling die ik op mijn hand voel. Het lijkt alsof hij tegen mijn hand tikt of klopjes geeft”

Dan besluit ik te beginnen om jouw opa te helpen van zijn negatieve energieën. Hij gaat op zijn knieën zitten bij de tafel en ik praat met hem. Ik voel zijn boosheid over wat hij meegemaakt heeft en leg hem uit dat dit niet de manier is om met een posttraumatische stressstoornis om te gaan. Ik laat hem zien hoe het wel moet. Hiervoor open ik mijn gevoelsleven en ga ik in trance. Zo kan hij kijken hoe hij het moet doen. Hij ziet het, want hij zegt dat hij dit niet geweten had en dat hij het nu snapt.

Dan begeleidt ik hem. Hij moet het uiteindelijk zelf doen. Ik wrijf over zijn rug en ik voel de emoties loskomen. Zijn emoties komen door mij heen. Dat is de ‘heftige reactie van mij’ die jij ervaren hebt. Dat was niet ik, dat was je opa, die door mij heen zijn trauma ging verwerken.

Ik heb daarom gehuild, maar het was niet mijn verdriet. Ik heb als brug gefungeerd voor hem. Tussen het hiernamaals en het leven. Door mij heen kon hij zijn trauma verwerken en zijn verdriet loslaten. Ik zag ook de beelden van de oorlog op mijn netvlies voorbij komen. Ik zag voornamelijk bloed en lichaamsdelen. Dat waren de traumatische beelden waar je opa mee geworsteld heeft. Het was je opa die huilde en huilde. Hij zei ook dat je vroeger leerde dat mannen niet horen te huilen, dat hij daarom nooit heeft kunnen huilen, maar t afreageerde op zijn omgeving. Hij werd daar even boos om en dat was het moment dat ik met mijn vuist op je tafel sloeg “godverdomme” . Dat was niet ik, dat was je opa, die door mij heen zijn emoties aan t verwerken was.

Toen zag ik bij je opa nog meer negativiteit. Hij twijfelde om het los te laten. Ik werd boos op hem en zei dat hij mij moest vertrouwen, dat ik ook heel veel vertrouwen in hem aan het steken was en dat hij ook nog een koppige man was ook en dat als hij nu niet mee ging werken dat ik er zo mee zou stoppen en weg zou gaan en dat dan niemand hem meer zou helpen. Ik heb dat laatste letterlijk uit hem moeten trekken. Ik had daar ’s avonds nog spierpijn van. Je opa zat er verslagen bij na deze heftige sessie. Hij heeft een half uur lamgeslagen aan de tafel gezeten.

Toen hij na een half uur opstond, voelde hij zich een ander mens. Je tante was er nog steeds en die bleef nu nog steeds bij de kachel staan. Na de reading zei je mij dat jullie je oudtantes ook tante noemden. Toen viel het kwartje en bleek dat het dus toch geklopt had wat ze doorgaf.

Daarna vroeg je naar je kat. Gelijk zag ik je kat door de kamer lopen. Jij vroeg me hoe de kat eruit zag. Ik twijfelde. Ik twijfelde of het een gewone grijze huiskat was, of dat hij nu zwart was. Jij zei dat het klopte. Ik vond dat vreemd. Ik twijfel tussen 2 dingen en het klopt? Het bleek dat jouw vrij normale grijze huiskat, zo donkergrijs is op zijn rug dat het gewoon zwart is. Dus ja zelfs de twijfel bleek weer te kloppen.

Het was een bijzondere avond. We hebben goed werk verricht, maar ik ben nog niet klaar bij je. Er is meer met je oudtante aan de hand en nu ik je verslag lees zie ik dat we je oma en opa nog moeten herenigen. Hierom is informatie voor mij van nabestaanden dus zó belangrijk! Dus er komt een vervolg!

Het vervolg:

Iets zegt me dat ik terug moet naar Freddy. Ik denk dat het niet goed gaat met zijn oudtante. Die voelde immers nog zo koud aan. Mijn voorgevoel zegt me dat er iets gaande is. Dus ik ga erheen. Hoe dichterbij ik kom, hoe meer de spanning groeit. Dat heb ik nog niet eerder gevoeld. Ik hoop dat alles goed is met Freddy, bedenk ik me. Mijn gidsen waarschuwen mij en zeggen mij dat ik het niet hoef te doen, maar ik voel een woede in mij opkomen, vanuit mijn tenen, een vechtlust waarvan ik niet weet waarom en waar het vandaan komt. “Ik ga daarheen!” zeg ik verbeten en vastberaden tegen mijn gidsen, terwijl ik verder rijd met de auto. Mijn gids geeft me een spreuk mee, die ik daar nodig zal hebben. Ik heb geen flauw idee wat ik aan ga treffen, maar mijn gidsen zetten de kanalen open en dan voel ik een enorm sterke, zwaar zuigende energie, die ik nog niet eerder heb waargenomen. Ik ben niet bang, ik ben bóós, ik word wóedend, dat dit bij een goede vriend aan de gang is. Ook al heb ik géén idee wat het is. Ik zit er zelf met verbazing naar te kijken, wat dit met mij doet.

Als ik binnenkom, voel ik de spanning enorm op mij drukken. De oudtante van Freddy schiet gelijk weer onder de tafel. Alsof ze een veilig heenkomen in mijn aura zoekt. Te merken aan de kou die ze nog steeds bij zich draagt.  Freddy vraagt wat er aan de hand is. Ik zeg: “Niks.” Ik wil me eerst even invoelen in de sfeer. De sfeer is slecht en mijn hart gaat er harder van kloppen. Ik probeer mezelf te ontspannen, maar dat lukt niet door de negatieve energieën die in de lucht hangen.

Freddy vraagt of het iets te maken heeft met het gekraak en geklop dat hij al de hele dag hoort in zijn huis. Dat kan ik beamen. Hij vraagt zich ook af of het iets te maken heeft met de kou in huis. Dat hij het maar niet warm gestookt krijgt en zijn handen ijskoud zijn. Hij laat het mij voelen. Hij woont daar al twintig jaar in die woning en heeft dit nog niet eerder meegemaakt, dat hij het niet warm kon stoken. Het is wel winter, maar hij heeft meerdere winters meegemaakt daar en dit is niet de koudste winter die hij daar doorstaan heeft, maar vandaag krijgt hij het niet warm. Hij had vandaag een tante op bezoek, en die bleef ook maar bij de kachel zitten, zegt Freddy mij, omdat ze het zo koud had.

Terwijl Freddy praat, probeer ik te pendelen op de opa van Freddy, maar ik kan niet goed nadenken. Mijn hartslag is enorm hoog en ik ben niet bang ofzo, het komt echt door die zuigende energie die in de woning aanwezig is. Ik ben al op iets voorbereidt onderweg en dat blijkt dus te kloppen. Freddy vertelt namelijk uit zichzelf dingen die dat bevestigen.

Ik zie mijn gidsen een lichtbubbel in stand houden om ons te beschermen, en ze zeggen dat ik nu echt op moet schieten, dat het niet beter gaat worden en dat zij het ook niet lang meer volhouden. Ik zie ook iets op de bank, ik zal er niet tot in detail op ingaan, maar ik besluit te doen wat mij ingegeven is.

Nadat ik het heb weggestuurd op de manier die mij verteld is, zakt de spanning in huis gelijk. De warmte komt gelijk door in de woning. Binnen twee minuten slaat de kachel uit, die dan al de hele dag hoog staat te draaien en de ruimte niet warm kreeg. Ook Freddy zijn handen worden heel snel warm. Hij laat me het verschil voelen met even daarvoor. Het verschil is treffend.

Ik kan weer ademhalen, mijn hartslag wordt weer normaal, de negatieve energieën zijn weg. De kou onder de tafel bij mijn benen verdwijnt ook. De tante van Freddy zie ik voor het eerst rechtop staan en voelt warm aan in plaats van koud.

Ik vraag hoe het met Freddy zijn opa gaat en of hij al over is geweest. Dat is een dikke ‘ja.’ Dan vraag ik of hij al herenigd is met de oma van Freddy. Dat is ook een dikke ‘ja.’ Ik zie ze dan beiden staan naast de tafel. De opa legt zijn arm om de oma van Freddy. Ik kan Freddy aanwijzen hoe groot ze ongeveer zijn. Zijn oma is een klein vrouwtje, dat beaamt hij en de grootte van zijn opa moet ook wel kloppen. Ook al heeft hij die nooit gekend.

Zijn oma is supergelukkig en dankbaar en zegt dat ze eindelijk haar oude vertrouwde man weer terug heeft. Die voor de oorlog begon. Dat ze die vreselijk had gemist. Freddy kijkt vertederd hun kant op, kan ze natuurlijk niet zien, maar is zichtbaar blij voor ze.

Het was een heftige en zware avond voor me. Freddy is ook nog gereinigd voor de zekerheid, want die bleek toch een kleine bug in zich te hebben gekregen door de negatieve energieën die er hingen in huis. Gelukkig viel het alles mee en was het er zo uit. Hij voelde dat verschil niet helaas. Het was ook niet ernstig, maar ik ben er liever zeker van dat mensen schoon zijn van bugs. Je kunt je toch naar voelen van zo’n bug. Neerslachtig, soms angstig, of er boos uitzien terwijl je het niet bent, nachtmerries, dingen die anders bij je binnenkomen als dat mensen ze bedoelen en ook andersom. Soort kleine plaaggeestjes, niet onoverkomelijk, ze zijn makkelijk te verwijderen.

Heftige avond waarbij ik niet teveel wil ingaan op de details, maar het verschil was voor zowel Freddy als mij duidelijk te voelen.