Weer een ontzettend bijzondere reading. Erg emotioneel.
Een kennis vraagt om hulp na het lezen van een verslag over een reading. Zij heeft last van paranormale activiteiten in huis. Behoorlijk veel ook. Ze heeft al eens een reiniging laten uitvoeren zonder veel succes. Ze vraagt of ik dat kan.
Dat kan ik, maar ik ben geen voorstander ervan om bij zulke overlast domweg te gaan reinigen. Ik wil weten wat er aan de hand is en spreek dus met haar af voor een reading.
In het huis aangekomen moet ik eerst naar het toilet. Het toilet bevindt zich in de badkamer. Daar krijg ik gelijk door dat deze douche er vroeger niet was. Ik zie dat het logisch is, het is een oud huis. Ik denk ook dat het aanbouw is. Ik heb het gevoel dat er op die plek vroeger een tuin was ofzo. En er was iets met geweld en er is iets naars gebeurd.
Ik laat het even op me inwerken en ga dan terug naar de keuken waar Patty koffie staat te maken. Ik zie een heel oude vrouw naast haar en een klein kind.
Dat kleine kind zag ik al op de heenweg in de auto naar haar toe. Het kleine meisje lijkt erg op haar eigen dochter. Ik schat haar een jaar of vijf.
Ik heb het gevoel dat dit niet om familie van Patty gaat, maar om andere mensen. Patty heeft het over een klein kamertje boven waar iemand misschien dood gevonden is, denkt ze zelf.
Ik laat dat even rusten, want de energieën worden me teveel. Het wordt koud en onrustig in huis. Dit is wat Patty ook vaak voelt. Ik heb een dikke winterjas en een trui aan en de kachel staat gewoon aan in huis, maar ik heb het echt koud.
We gaan zitten en praten even over andere dingen, maar ook dat lukt niet. De onrust stijgt. Ik kan niet meer goed nadenken, het is chaotisch en druk in de woning. Patty herkent dat. Die voelt zich ook niet lekker in de woning en haar dochtertje is ook vaak bang.
Dit is een heel sterk zuigende energie, waardoor ik moeite heb om te bedenken wat ik ook alweer moet doen om dit weg te krijgen uit haar huis. In eerste instantie roep ik de lichtengel aan. Zij zegt dat ze niet binnen kan komen, het is te gevaarlijk voor haar. Ik zal anderen aan moeten roepen.
De oude vrouw uit de keuken staat naast ons aan de tafel. Ik denk dat ze al heel lang dood is omdat ze onwerkelijk lang oogt. Ze staat gebukt in de kamer. Ze moet dan dus 3 meter zijn. Dat is geen normale lengte voor een mens. Ze ziet er ineens uit als een soort heks. Ze is duidelijk besmet met demonen. Dan krijg ik ook door dat er 1 in de kast zit.
De spanning in huis is enorm. Er moet hier echt iets gebeuren. Ook de andere engelen geven aan, zo niet dichtbij de woning te kunnen en ik moet van binnenuit gaan werken. Ik bid en herhaal de woorden die mij eerder gegeven zijn om heel krachtige demonen te weren uit een ruimte of ziel, om zo de eerste demonen weg te krijgen, zodat de engelen hun reinigende werk verder kunnen doen.
Dit werkt. Het voelt gelijk al iets rustiger in de woning. De oude vrouw krimpt tot een wat normaler formaat en ziet er ook al jonger uit, maar ik kan haar nog niet goed zien.
Er blijkt ook een poort in de woning te zitten. Een hele grote, deze zit niet alleen onder het huis van Patty maar ook bij de buren. Deze wordt gesloten. Er zijn ook aardstralingen, deze worden ook weggehaald. Het wordt al wat rustiger in het huis, maar de entiteiten willen aandacht.
Ik negeer ze nog even, ook al voel ik de druk op mijn oren en oorsuizen.. ik krijg ook een klemmend gevoel op mijn borst. Ze staan te springen om hulp maar ik moet eerst goed de woning schoon maken en ik laat me nooit opjagen.
De demoon in de kast is nog niet weg. Die moet ik ook zelf zien weg te halen door te bidden en de woorden te herhalen die mij daar ooit voor gegeven zijn. Ik moet dit 7 maal herhalen en dan is deze ook vertrokken.
Dan zie ik de vrouw pas echt goed. Het is een vrouw van middelbare leeftijd, slank, maar ik zie haar ook even iets dikker, ze heeft zwart stijl haar. Ze heeft dat in verschillende lengtes gedragen.
Haar dochter lijkt op de dochter van Patty en heeft lang blond haar en is een jaar of 5 a 6.
Omdat het geen familie is van Patty weet ik niet goed wat ik met de reading aan moet en wil hun vanuit mijn huis gaan helpen.
Ik praat even met Patty en Patty begint weer over het kleine kamertje.
“Wacht even, klein kamertje he? Dat is een kinderkamer toch? Dat is niet een kamer waar een oude vrouw dood in gevonden wordt” zeg ik “Het gaat om dat meisje, maar het zijn, denk ik, mensen die hier gewoond hebben en geen familie van jou.”
Patty geeft dan echter aan dat ze het meisje herkend wat ik omschreef. Ze heeft 2x een meisje in haar huis gezien en vaker gehoord dat er met speelgoed werd gespeeld terwijl haar dochter niet aanwezig was. Op een keer ging ze het kleine kamertje in en zag in een flits een meisje die erg op haar dochter leek. Ze reageerde heel nuchter en zei: “Ga je slapen?” tegen het meisje. Ik prijs haar om die reactie. Entiteiten vinden het prettig om gezien en gehoord te worden en geaccepteerd te worden. Daarop heeft ze een tijd lang niets meer gehoord.
Ik geef aan dat het heel goed is om rustig tegen entiteiten te praten alsof ze er zijn. Ze wegjagen is vreselijk om te doen. Dit zijn getraumatiseerde zielen. Ik word altijd een beetje naar van het idee dat heel veel lichtwerkers maar gewoon lukraak reinigen en entiteiten wegsturen zonder te kijken wat er aan de hand is. Daarnaast helpt reinigen met salie niet tegen krachtige negatieve energieën. Die lachen daarom.
Ik vraag Patty naar de badkamer. Zij geeft aan dat dit inderdaad een aanbouw is en het vroeger een buitenplaats was.
Ik zeg dat ik ‘geweld’ doorkreeg en dat er iets naars gebeurd was. Ik denk aan huiselijk geweld. Patty denkt aan de oorlog.
Haar huis is in 1850 gebouwd. Dat heeft dus 2 wereldoorlogen overleefd.
Ik zoek weer contact met de vrouw. Daarop geeft de vrouw aan dat ze een Joodse is. Patty geeft aan dat ze haar of in ieder geval iemand in elkaar gedoken ziet op de patio.
Ze vraagt zich af of ze zich daar verscholen heeft voor een inval.
Dat blijkt niet helemaal te kloppen. De vrouw was in de keuken, en de invallers kwamen via de achterkant.
Patty geeft aan dat er inderdaad achter een poort is. Er is een achterom. Daar was ik niet van op de hoogte. In deze stad zijn ook heel veel blokken huizen gebouwd zonder een mogelijkheid tot achterom. De vrouw zegt dat ze de keuken is uitgetrokken en daar gehuild en geschreeuwd heeft en dat ze toen ook haar kind meenamen.
Dan voel ik de emoties opkomen. De paniek, de machteloosheid, het verdriet.
“Kan het zijn dat ze ook via de achterkant weer vertrokken zijn?” vraag ik me af “Want ik heb heel sterk dat idee”
Volgens Patty kan dat heel goed.
Dan begrijp ik ineens ook waarom er eerder uit mijn pendel een nogal vreemd antwoord kwam.
Ik vroeg aan de vrouw “Ben je tegelijk met je kind gestorven?” ze zei toen in eerste instantie “ja” en later “ weet ik niet”
Dat vond ik apart en leek tegenstrijdig. Nu snap ik echter hoe dat wel kan kloppen. Ze zijn meegenomen en afgevoerd en uit elkaar gehaald. Ze zullen ongeveer gelijktijdig zijn vermoord, maar exact zal ze het niet geweten hebben.
Ik vroeg of ze gelijk na haar dood teruggekomen is naar het huis. Volgens haar is dat niet het geval, maar wel vlak na de 2e wereldoorlog. In het begin waren ze teveel in de war en wisten ze niet goed hoe ze hun huis terug konden vinden.
Ze geeft aan dat de toestand later in de woning, verslechterd is door de toestroom van demonen.
De vrouw gaf al vrij snel een naam door. Lisa. Later ook nog Lisanne, maar het kan ook zijn dat ze Louisa en Anne probeerde door te geven, want ik hoor ook iets van “Louisa”. Toch reageert ze nogmaals bevestigend wanneer ik aangeef hun Lisa en Lisanne te noemen.
“Hahaha zo heten we ook” houdt ze vol. Namen zijn moeilijk door te krijgen, dus ik ben daar niet van overtuigd en het is ook niet te controleren.
De vrouw is nog niet over geweest. Ze geeft aan dat de woning van haar is. Ze kan geen afstand doen van de woning. Dat heb ik eerder meegemaakt.
Patty geeft aan dat ze altijd alle begrip heeft gehad voor de entiteiten in haar huis. Zich er niet erg aan gestoord heeft.
De vrouw reageert daar geagiteerd op in de trend van: “Bedankt voor de gastvrijheid, in mijn eigen huis.”
Deze woorden raken Patty en ze legt uit dat ze haar gevoelens heel goed begrijpt en het niet erg vindt dat ze zo denkt.
Daarop komen de eerste emoties bij Lisa los. Ze huilt. De emoties zijn zo sterk dat ik ze voel en beleef en dus laat ik de tranen ervan rustig stromen. Het lucht Lisa al enorm op.
Lisa komt nu heel goed door. De manier waarop ze sprak en alle emoties komen via mij door naar buiten.
De manier waarop ze uit haar huis weggetrokken is. Hoe haar huis haar ontnomen is. Haar huis, haar leven, alles weggevaagd alsof ze nooit bestaan heeft. Dat dit de reden is dat ze zo vasthoudt aan haar huis. Dat het gaat om het principe, niet om het huis zelf.
Weer leg ik uit dat je hierom dus niet zomaar lukraak moet gaan reinigen en entiteiten weg moet gaan sturen uit je woning. Het zijn vaak zielen die hulp nodig hebben. Het zijn vaak kreten om hulp.
Patty biedt gelijk haar verontschuldigingen aan, En nu huilt Patty ook.
Echter dat excuus was gewoon het laatste stukje wat Lisa nodig had om het huis los te kunnen laten.
“Het is goed, ik vergeef het je, ik schenk je mijn huis, het is nu jouw huis.” en Lisa stijgt op naar boven.
Ik zie hoe de negatieve energie van Lisa op Patty springt. Alleen worstelt Patty nu met schuldgevoel.
Ja dan heb je het ene klaar, dan komt het volgende.. dus ook daar moet ik dan aandacht aan besteden.
“ik wist het niet” zegt Patty
“Nee dat kon je ook niet weten, maar het is wel gebeurd. Daarom moest je excuus maken” zeg ik. Patty moet namelijk wel verantwoording nemen voor de fout.Ik vergelijk het met, dat ze met een winkelwagentje tegen iemands benen is aangereden die ze niet zag. Dan zeg je ook ‘sorry’ maar je blijft niet met een schuldgevoel zitten.
Ik leg Patty uit dat ze het uitstekend gedaan heeft. Juist hulp gezocht heeft na die eerste mislukte poging, meteen zonder schroom haar excuus aangeboden en dat ZIJ ervoor gezorgd heeft dat Lisa over is gegaan.
Het duurt nog even voor ik zie dat Patty de schuldgevoelens nu echt laat vallen. Ik praat nog even op Patty in, want ze heeft het er nog veel te moeilijk mee. Dan zie ik dat er een last van Patty afvalt.
Het is haar totaal ontgaan dat Lisa over is gegaan. Dus ik herhaal het nog een keer.
“Oh echt” zegt ze
“Ja en dat heb JIJ gedaan…” zeg ik. Patty heeft veel meegeholpen doordat ze ook het een en ander doorkreeg. Ik leg haar uit dat ze dus ook gevoelig is hiervoor en ook dingen kan zien en wanneer ze daar meer aandacht aan besteedt, ze dit ook verder kan ontwikkelen.
Patty geeft aan dat het inderdaad rustiger in huis en het oorsuizen bij haar gestopt is. Daar had zij dus ook last van.
Ik ben benieuwd hoe het ze vergaat en ook of we nog wat informatie van de woning kunnen achterhalen om het verhaal te controleren. Het was in ieder geval wel weer een bijzondere ervaring en vooral omdat Patty dus zelf ook het een en ander al doorgekregen had, wat ze mij niet had verteld en ik precies hetzelfde zag.
De vrouw zei nog dat haar dochter 4.5 jaar was toen ze meegenomen werden en toen ik het er met Patty over had dat we aan de gemeente wilden vragen of er informatie was over oudere bewoners, liet zij ineens een foto van zichzelf zien met krullend haar. Ik zag ineens een zwart/wit foto, krullend haar, ouderwetse jurk, slanke vrouw van ca 1.70 lang. Toen gaf ze aan dat ze dit deed, omdat, ze ook wel eens met krullen op de foto stond. Ik vroeg me af hoe dit kon.. ik zag toch stijl haar?
“We hadden toen ook al krullers hoor” gaf ze toen lachend aan.
Hierna ben ik op zoek gegaan en heb de volgende informatie gevonden op internet, aan de hand van de informatie die ik doorkreeg, kwam ik bij 1 familie uit.
Wat ik ook frappant vond is dat er precies 144 joden in Schiedam hebben geleefd (weer die 12×12 van het eindtijdgetal) en ze állemaal zijn gedeporteerd en gedood.
http://www.serlouis.nl/?page_id=751
De joodse mensen die uit Schiedam zijn weggevoerd
Dan zie ik dat de naam Elizabeth veel voorkomt. Lisa en Lisanne kan dus een roepnaam geweest zijn die voortgekomen is uit Elizabeth. Het is jammer dat dit heel logische informatie is over Joodse mensen. De naam Elizabeth kwam namelijk heel veel voor bij Joodse mensen. Iets wat ik zelf niet wist, maar wel had kúnnen weten. Weer geen sterk bewijs dus.
Er is een familie Springer. Elizabeth springer was geboren op 25-09-1936 in Rotterdam en is op 19-08-1942 overleden in Auschwitz. De moeder van dit gezin heette Sara Springer en was geboren op 03-01-1911 zij is ook overleden in Auschwitz op 19-08-1942. Er was nog een jonger zusje en twee oudere broers in dit gezin.
Het dochtertje van een jaar of 5 heb ik dus gevonden dat is Elisabeth Springer (lisanne) het was niet haar moeder maar haar tánte die ook Elisabeth (lisa) heette. Of hun roepnamen idd Lisa en Lisanne waren kan ik niet achterhalen. De naam Louisa die ik doorkreeg, blijkt Louis te moeten zijn en dit was de Oom van het meisje lisa, de man van de tante Lisa.
Echter vind ik op internet dat de hele familie op een ander adres in Schiedam gewoond heeft. De linkt naar het adres van Patty kan ik nog niet vinden. Misschien was er een andere reden waarom zij op dat adres verbleven, of was een gedeelte van deze familie toch verhuisd naar het adres van Patty, maar dat is mij onbekend.
| Lipschits, Grietje | 13-02-1941 | Schiedam | 07-12-1942 | Auschwitz |
| Lipschits, Levi Meijer | 02-10-1916 | Rotterdam | 28-02-1943 | Auschwitz |
| Lipschits-Swaalep, Martha | 25-02-1918 | Rotterdam | 07-12-1942 | Auschwit |
| Wessel, Jacob Samuel | 27-11-1942 | Schiedam | 02-04-1943 | Sobibor |
| Wessel, Klara | 06-11-1938 | Rotterdam | 02-04-1943 | Sobibor |
| Wessel, Louis | 09-09-1911 | Rotterdam | 02-04-1943 | Sobibor |
| Wessel-Swaalep. Elizabeth | 27-09-1915 | Rotterdam | 02-04-1943 | Sobibor |
http://www.communityjoodsmonument.nl/person/119329/nl
| Springer, Abraham | 25-03-1911 | Rotterdam | 30-09-1942 | Auschwitz |
| Springer, Elisabeth | 25-9-1936 | Rotterdam | 19-08-1942 | Auschwitz |
| Springer, Mietje | 16-02-1939 | Rotterdam | 19-08-1942 | Auschwitz |
| Springer, Philip | 04-09-1932 | Rotterdam | 19-08-1942 | Auschwitz |
| Springer, Samuel | 09-02-1934 | Rotterdam | 19-08-1942 | Auschwitz |
| Springer-Swaalep, Sara | 03-01-1911 | Rotterdam | 19-08-1942 | Auschwitz |
| Swaalep-HAmme, Mietje | 15-12-1880 | Den Haag | 07-12-1942 | Auschwitz |
Mietje moeder van Sara, Elizabeth en Martha,
Louisa= Louis
Lisa= Elizabeth
De link van deze familie naar het huis van Patty, is tot op de dag van vandaag niet gevonden. Ook niet met inspanningen van een genealoge die contact met ons opgenomen heeft. Het is ook nog niet uitgesloten. Het oorspronkelijke adres 1 van de gezinsleden is namelijk gesloopt, dat kán een reden zijn. Nog een reden kan zijn, dat ze in andere huizen weggejaagd zijn. (Ze zoeken dan hun heil elders en nemen hun trauma gewoon mee). En 1 aanwijzing hebben we, naar mijn beleving, niet voldoende uit kunnen diepen. Patty en ik zijn wel bij diverse steenleggingen aanwezig geweest, mbt juist déze familie. Dat vinden wij weer héél erg bijzonder op zich! Dat een genealoge, dit leest, contact met ons opneemt, omdat zij met onderzoek bezig is naar deze familie en ons uitnodigt voor de steenlegging. We voelden ons zeer vereerd en zagen het als een teken van dankbaarheid van deze familie. Wij zijn gesterkt in ons geloof dat wij echt contact hebben gehad met deze familie! Ook al zijn er nog steeds geen tastbare bewijzen voor.
Patty’s reactie
Het heeft echt geholpen. Het is een stuk rustiger in huis, ook de koude plekken zijn verdwenen. Soms heb ik nog wel het idee dat er eentje aan het buurten is, maar die blijft dan niet lang “hangen”. Dan valt er iets om, terwijl we daar niet eens in de buurt zijn of horen we geluid die we niet thuis kunnen brengen. Maar dit voelt toch anders, zoals ik al zei, alsof ze ff komen buurten / op visite komen en weer gaan. Ook heb ik mijn dochter sinds jouw komst niet meer horen zeggen dat ze het gevoel heeft ergens anders naar toe te moeten. Wel was ze bang de eerste paar dagen om naar boven te gaan en als ik vroeg waarom dan kon ze daar geen antwoord opgeven. Ik had haar trouwens niet verteld dat jij bent langs geweest. Ik ben je erg dankbaar dat je langs bent geweest.
Dina’s reactie: Het gekke is dat ik een dag of drie na de reading, merkte dat Lisanne nog contact met me zocht. Toen bleek dat haar nichtje Klara nog met een probleem zat omtrent haar babybroertje Jacob. Deze informatie is echter wederom erg shockerend en ligt gevoelig. Ik besluit daarom om dit verder niet inhoudelijk te vertellen. Ik heb Klara en haar broertje toen geholpen en dit nooit meer aan Patty verteld, maar dat zal inderdaad een dag of drie na de reading geweest zijn. Waarschijnlijk zochten ze nog hulp in het huis hiervoor en voelde Patty’s dochter dat.
Geef een reactie