Reading Sander: Duif wordt gids

Mijn volgende reading is bij Sander. Hij is erg gek op dieren en heeft op een dag een duif gevonden onder de bank. Zijn katten hadden hem meegenomen en hij heeft de duif opgevangen en verzorgd. Op een dag echter was de duif weg en na een paar dagen vond hij hem dood terug.

Hij was er erg kapot van en ik heb hem een reading aangeboden welke hij graag wilde.

Toen ik bij Sander aankwam merkte ik dat het contact met de entiteiten moeilijk was. Er hing een grote donderwolk om Sander heen. Ik merkte heel veel spanning bij hem op. Dat klopte volgens hem. ik zag de duif daardoor in de verte, want die kon niet dichterbij komen door die donderwolk.

Ik kreeg gelijk het gevoel dat Sander niet vol met woede en verdriet zat, maar wel met het idee dat hij de hulp niet waard is, die hij kan krijgen en daarom een muur om zich heen bouwt. Hij herkende dat.

Daarnaast zat hij ook erg vol met spanning en ook dat herkende hij. Dat bemoeilijkte de reading, dus ik moest me eerst met die grote donderwolk bezig houden. Het was een grote grijze wolk, die de woonkamer bijna helemaal vulde. Ik wees het hem aan. Ik legde hem ook uit, dat de entiteiten zo niet bij hem kunnen komen. Normaal als alles in orde is, staan ze letterlijk áchter de levende. Ook onderbewustzijnen van levende zielen zien dit en onbewust behandelen ze de levende dan anders.

Als de onderbewustzijnen van andere zielen zien dat er geen entiteiten achter de levende staan, hebben ze het gevoel dat ze vrij spel hebben om iemand te kwetsen en te benadelen. Er is immers geen hulp voor diegene. Gelukkig doet niet iedereen dat, maar het risico is veel groter daarop.

Ik zie dat het bij Sander nog niet echt aankomt. Hij begrijpt het wel, maar hij voelt nog niet hoe hij dat anders kan doen.

Hij herkent alles wat ik zeg, maar hoe nu verder?

 

Ik concentreer me wat op de entiteiten die in de hoek van de kamer staan. Ze staan in de rij voor Sander. Ik zeg hem dit en vertel hem dat dit heel bijzonder is. Er staat daar een hele rij met entiteiten voor jóu. Allemaal entiteiten die jou willen helpen in je leven, maar je laat ze niet toe.

Dan zie ik voor de duif een lichtvlekje, maar ik kan niet goed zien wie of wat dat is. Wanneer ik me dat afvraag, laten ze het mij zien. Het is alleen maar de dierenbegeleidster. Als dieren net dood zijn, dan gaan ze onder een begeleidster weg. Ze kunnen verdwalen als ze alleen gaan of in de problemen komen en dit lichtwezen begeleidt ze dan en gaat langs alle plekken waar ze nog naartoe willen of soms moeten om zaken die in hun leven gebeurd zijn te verwerken.

Wanneer ze wat langer dood zijn, begrijpen ze hoe het werkt en hoe ze zichzelf kunnen redden en dan mogen ze wel alleen weg. Dit is specifiek heel anders dan bij mensenzielen. Mensen gaan wel gelijk alleen. Die krijgen soms ook wel begeleiding als ze dat nodig hebben, maar dat is niet standaard. Ze staat voor de duif om hem te beschermen tegen de wolk.

 

Ik krijg iets door van de duif.. Die wil gelijk iets zeggen tegen Sander en dit komt heel duidelijk en sterk door:”Wil jij alsjeblieft dat schuldgevoel loslaten?” Dit gaat over de dood van de duif. Ik kijk Sander aan. Ik vraag me af of dit klopt en hij beaamt het volledig.

“ja ik heb inderdaad een groot schuldgevoel erover”

Ik leg hem wat uit over schuldgevoelens en hoe hij ook anderen hiermee pijn kan doen. Ik weet dat Sander een gevoelig persoon is, die niemand pijn wilt doen, behalve zichzelf.

Maar het pijn doen van jezelf, kan ook mensen die van jou houden pijn doen. Vaak is een andere kijk op negatieve gevoelens die je handhaaft met bepaalde patronen iets wat heel erg kan helpen om dat patroon te gaan doorbreken.

 

Normaal ben ik bezig met entiteiten te helpen, maar in dit geval moest de meeste hulp toch naar de levende toe. Dat is voor mij voor het eerst. Ik heb daar nog geen ervaring in, maar dat maakt ook niet uit, want ik vaar op mijn gevoel.

En dan voel ik ook dat ik mijn pendel op Sander moet richten en moet draaien bij hem om hem zo te helpen met wat energieën. In zijn eentje gaat het hem niet lukken.

Het lukt een beetje. Ik zie een groot rood hart rond Sander verschijnen en Sander geeft aan dat hij een bruisend gevoel krijgt, en zich lichter voelt.

Dan krijg ik door dat de duif zijn leven voor Sander gegeven heeft. Dat is een ontzettend mooie daad van de duif, maar dan voel ik gelijk dat Sander dat afstoot.

Ik voel de energetische klap die Sander geeft, omdat hij vindt dat hij het niet waard is. Ik benoem dit hardop en Sander erkent dat hij dat inderdaad voelde.

Ik laat Sander zien wat hij daarmee doet. Het gevoel dat hij het niet waard is, Bam, hij geeft daarmee een harde duw, een soort klap naar de wezens die hem willen helpen en ik weet dat Sander dit niet wil doen. Hij wil alleen zichzelf tekort doen en zichzelf pijn doen, wanneer ik hem laat zien wat hij doet, valt er een kwartje bij hem. Helaas ga ik er zelf even te ver in door en teveel in op, dat is mijn eigen tekortkoming, want Sander ging het al heel goed omgooien en accepteren maar omdat ik het nog een paar keer herhaalde, sloot hij zich ineens af. Ik praat over mijn gevoel met Sander en hij beaamt het met een beetje schroom. Ik had het inderdaad goed aangevoeld. Ik leg hem uit dat dit inderdaad iets is wat ik in de gaten moet houden en nog meer aan moet werken. Dat is mijn valkuil. Ik werd teruggefloten door mijn gids en luisterde er wel ook gelijk naar en voelde het aan.

Daarom dus tijd voor een drankje om tot rust te komen. Dan praten we weer even over andere zaken en laten alles los wat er zojuist gezegd is. Dat is heel belangrijk bij mijn readings. Loslaten, loslaten, loslaten.

Terwijl we praten over allerlei andere zaken merk ik dat Sander zijn onderbewustzijn toch weer aan het loslaten is geslagen. Ik zie het ook aan zijn uitstraling, hij ziet er een stuk ‘lichter’ ‘vrediger’ uit. Ik zie een stuk van een donderwolk boven zijn hoofd uitstijgen en dan pak ik snel de pendel om hem te helpen. Ik voel dat hij dit niet alleen aan kan.

 

Ik pak mijn pendel en wat er dan precies gebeurd dat weet ik ook allemaal niet, ik vaar dus op mijn gevoel. Het is een sterke aandrang die ik voel om dat te doen op dat moment en uit ervaring weet ik dat er dan werkelijk iets gebeurd. Ik zwaai de pendel languit voor hem op ca een meter afstand en dan gaat de pendel langzaam naar de lucht. Daar moet ik hem nog een hele tijd laten draaien. Tot het gevoel verdwijnt en dan kan ik de pendel loslaten.

Weer geeft Sander aan dat hij zich lichter voelt, meer opgelucht. De lucht in de woonkamer klaart ook op. De entiteiten komen dichterbij.

 

Ik kom weer terug op de duif en het verhaal, dat hij zijn leven gegeven heeft voor Sander. Dan leg ik het hem uit. De duif heeft op een gegeven moment voor een keus gestaan. Hij kon terug naar zijn lichaam en dan herstellen en nog verder leven, of hij kon dood blijven en dan Sander gaan helpen in het hiernamaals. Dat laatste heeft de duif gedaan. Een zeer mooi gebaar van de duif, wat alleen maar kon doordat Sander zo goed voor hem gezorgd heeft, dat de duif dit voor hem wilde doen. Ik leg hem uit dat het daarom voor de duif ook zo naar is als hij vasthoudt aan schuldgevoelens. Het geeft de duif dan het gevoel dat hij de verkeerde keus gemaakt heeft en het anders had moeten doen.

Sander begrijpt dit wel, maar nog niet helemaal dat hij de duif moet missen, maar er is wel acceptatie.

 

Het is een schitterend offer van zo’n klein onschuldig wezen als een duif. Ik ben er echt door ontroerd en wordt er emotioneel van. Ik geef Sander aan dat het wel dankzij zijn zachte karakter is dat zo’n diertje dat voor hem over heeft en dat hij de hulp dus wel waard is en dat meerdere entiteiten hem willen helpen.

 

Ik zie een vrouw, met blonde krullende haren tot haar schouders, ze is stevig en draagt frivole opvallende kleding. Sander herkent dat niet.

Ik moet hem eerst uitleggen dat het kan zijn dat ze zich op jongere leeftijd laat zien en hij haar herinnert als een oudere vrouw met grijs haar.

Dan komt hij erop dat het zijn tante moet zijn. Zijn tante heeft vaak voor hem gezorgd als zijn moeder in het ziekenhuis lag.

Ik geef aan dat de vrouw niet heel erg dik is maar fors en stevig, krachtig bij haar schouders. Dat herkent hij, dat had ze inderdaad.

Hij geeft aan dat hij een goede band met haar had. Zijn tante heeft ook een boodschap voor hem, maar deze is nogal algemeen. Toch geef ik hem door. Hij moet stoppen met drinken. Dat geeft ze door.

 

Ik weet dat Sander zelf regelmatig mediteert en krijg sterk het gevoel door dat dit heel belangrijk is voor hem. Met al die negatieve krachten die hij in zich droeg, is het dankzij het mediteren dat hij nog niet helemaal afgegleden is. Ik vond ook geen demonische entiteiten in hem. De negatieve krachten die hij droeg, kwamen puur uit hemzelf. En met zo’n grote donderwolk van negatieve krachten om je heen ben je wel een makkelijke prooi voor demonische entiteiten. Het is dus dankzij het mediteren dat hij hier geen last van had.

Daarbij zijn die negatieve krachten ook een enorme zware last om te dragen. Dat merkte hij ook, doordat hij zich lichter voelde, het was onwennig zei hij. Onwerkelijk.

En dat klopt, want als je altijd zo zwaar getild hebt, dan voelt dat ineens heel onwerkelijk licht. Denk maar eens terug aan dat spelletje, waarbij je tegenover iemand gaat staan en met je platte handen tegen de platte handen van de andere persoon duwt. Jij duwt ze naar buiten en die ander duwt ze naar binnen, wanneer de druk losgelaten wordt, dan vliegen je armen de lucht in. Dat is een heel licht en raar gevoel. Dit voelen mensen ook die de last van de negatieve krachten los gaan laten.

 

Dan vind ik het vreemd dat zijn moeder nog niet doorgekomen was, maar ze legt dan uit dat ze hem niet wilde belasten. Ik weet niets over de relatie tussen de twee, maar ik begrijp dat het niet goed zit.

Sander beaamt dat.

Ik zit diep in de connectie en krijg dingen door, wanneer Sander spontaan opstaat en waxinelichtjes gaat vervangen.

“kijk dat doet hij nou altijd” zegt zijn moeder

“het is ontwijkend gedrag” denk ik tegen zijn moeder terug

“ja dat zal wel, maar hij doet dit dus altijd he. Als ik wil praten ofzo”

 

Ik wacht op Sander en zie hoe hij de tijd neemt om de waxine lichtjes te vervangen en spreek hem er dan op aan. Hij deed het onbewust, maar beaamt het dat hij dat inderdaad vaker deed als zijn moeder wilde praten, dan moest hij ineens dit of dat.

Daarom is het goed dat hij zich er bewust van wordt.

Dan zegt zijn moeder “we kunnen gewoon niet met elkaar overweg, anders hadden we onze problemen wel uitgepraat in mijn leven”

Sander beaamt dat ook wel wat, maar ik heb ook het gevoel dat zijn moeder niet voor haar fouten uit wil komen.

Sander zegt dan dat zij via een andere reading al vaker sorry heeft gezegd en dat hij dat niet meer wilde horen.

Ik snap ook waarom. Sorry daar koop je niks voor en het was een lege sorry. Sander had daar gelijk in.

Zijn moeder zegt dat ze al die tijd heeft zitten bedenken wat ze tegen Sander zou zeggen als het zover was en het precies wist, maar nu niks meer weet.

Dan wil ze iets zeggen, maar het komt niet door. Ik besluit me op haar emoties te richten, die vertellen mij vaak meer dan de woorden. Later begrijp ik dat zijn moeder daar weer ‘sorry’ wilde zeggen, maar dat dit werd tegengehouden door een hogere macht. Dit, omdat ze dat niet meer mócht zeggen. Toen ging ik mij ook realiseren dat er altijd andere hogere machten meekijken met de readings die ik geef en dat zij daarin bijsturen en bepalen wat voor informatie ik door mag krijgen en wat niet.

Maar ik voel helemaal geen emotie. Ik voel geen tekortkoming, ik voel geen spijt, ik voel geen verdriet. Ik voel helemaal niks. Het is eng, die onverschilligheid. Dat klopt niet.

“ja moet ik dan op mijn knieën gaan liggen smeken?” zegt ze ineens tegen mij.

Dat vind ik niet zo leuk om te horen. Tenslotte heb ik zoiets niet gezegd.

Ik heb het weer over het gebrek aan emotie wat er bij haar heerst en dan zegt ze

“ja niet iedereen is zo open en eerlijk als jij dina!”

Ik vertel Sander dat ze nu haar pijlen op mij richt. Hij herkent dat gedrag van haar.

Ik ben hier niet blij mee. Ik kom er om hun te helpen en dan doet ze zo tegen mij. Twee keer achter elkaar.

Sander zegt dat ze een moeilijke vrouw was en dat de dingen die ik doorkrijg heel typerend gedrag waren van zijn moeder.

Een vrouw die ik nooit gekend heb en hem nooit over heb horen praten. Ook al is Sander wel een kennis van mij. Zo goed kennen we elkaar niet.

Ik vraag haar of ze wel over is geweest. Ze zegt van wel. Ik vind dat heel raar, want met die onverschilligheid kan dat toch niet waar zijn?

Ik besluit om te kijken of ze gereinigd moet worden en roep hulp in. De eerste die ik inroep kan niet eens komen, omdat het hier om te zware negatieve krachten gaat, dan loopt ze zelf gevaar. Ik moet dus hoger inzetten en roep iemand anders op.

Deze geeft aan dat ze nog helemaal niet over is geweest en erover loog.

Ze wordt gereinigd maar ik krijg ook gelijk door dat ze er nog niet is. Dit kan een proces van maanden zijn. Ik heb het vaker meegemaakt, dat entiteiten om hulp kwamen vragen en ik die gaf en dat ze dan toch nog van alles in orde moesten maken voor ze over mochten gaan. Die kwamen dan ineens na een paar maanden blij voorbij om te zeggen dat het gelukt was en te bedanken.

Zij moet eerst Sander gaan helpen. Ik leg Sander uit dat dit een belangrijk samenspel is tussen hem en zijn moeder. Sander moet het toe gaan laten en zijn moeder moet hem gaan helpen. Als 1 van de twee het af laat weten dan mislukt het.

 

Dan begrijp ik dus goed waarom Sander geen sorry meer wilde horen. Hij legt dan uit dat ze ook een aantal keer in zijn dromen voorbij was gekomen en ‘sorry’ zei. Ik leg hem uit, dat hij onbewust heeft aangevoeld dat dit speelde en snapte dat die sorry niet genoeg was.

Ik krijg het idee dat Sander zelf ook hooggevoelig is en hij denkt dat zelf ook. Heeft er zelf ook alle schijn van en symptomen van gemerkt bij zichzelf.

Ik zeg dat als hij de donderwolk helemaal opgelost heeft en zorgt dat die niet meer terugkomt, hij de entiteiten in zijn omgeving zal gaan voelen en merken dat ze er zijn.

 

Weer krijg ik door dat mediteren heel belangrijk is voor Sander. Weer die aandrang om hem dat ook te zeggen. Dan zegt hij “ja dat weet ik, het doet veel goed, maar soms heb ik geen zin”

Dan snap ik waarom ik dit weer doorkreeg en waarom ik daar zo op moest hameren, omdat hij zelf zegt dat hij het af en toe laat schieten.

Ik leg hem nogmaals uit waarom het voor hem zo belangrijk is en dat de negatieve krachten daarom liever niet hebben dat hij mediteert, en hij daarom ook dat gevoel krijgt dat hij er geen zin in heeft. De komende dagen zal hij extra moeten mediteren en ook dan zal hij er zeker een dag bij hebben zitten dat hij er echt geen zin in heeft, maar moet hij zich er toch een keer overheen zetten. Dat is niet eenvoudig, maar wel heel erg belangrijk om op een andere weg te komen in zijn leven.

Om de weg te doorbreken waar hij nu in zit en te voorkomen dat het grote gedeelte van de donderwolk die we opgelost hadden weer terugkomt.

 

Ik zag nog twee mannen staan, maar Sander geeft signalen af dat het genoeg is geweest en hij niet veel interesse meer heeft in de personen die er nog staan. Dus we laten het er ook bij, het was best veel en emotioneel. Sander is blij en voelt zich lekkerder in zijn vel. Ik vraag hem om de komende tijd te laten weten of hij er nog wat van merkt.

 

de volgende dag laat Sander mij kaarten zien die hij dan heeft getrokken.

1) Tabris, kies je poort naar het licht

2) Je sleutel is blauw om je eigen waarheid te vinden

en kijk let eens goed op deze

3) Hariel/anpiel/thuriel dieren/vogels zijn wijze gidsen

Sander geeft aan dat hij daarna nog meer tekens heeft gehad. Hij zich aan het mediteren heeft gehouden. De dag dat hij er echt geen zin in had, zat er inderdaad tussen en hij heeft zich erover heen gezet. Hij heeft zich bewust opengesteld om hulp te mogen ontvangen en het contact met zijn overleden moeder is beter geworden. Hij voelt haar aanwezigheid soms en ook van de duif.