De bewustzijnsformule

Ik meen dat ik de bewustzijnsformule ontdekt heb. Het is 0.(∞)1 . Een andere manier om het te schrijven is 0.(∞)~

Ik ga natuurlijk uitleggen hoe ik eraan kom. Het is best weer een lang verhaal. Een verhaal dat ondersteund wordt door een paar eenvoudige wiskundige berekeningen, maar ook door de data waarop ik ze ontdekte. Dus ja, het vraagt weer even wat van je aandacht.

Als klein kind had ik al geregeld het prangende gevoel dat er dingen niet klopten aan deze werkelijkheid. ‘Er klopt iets niet,’ dacht ik dan bij een bepaalde gebeurtenis, of ‘dit klopt niet.’

Dat kon ik toen nog helemaal niet thuisbrengen. Inmiddels kan ik dat verklaren. Inmiddels weet ik dat ik een abstracte denker ben en patronen herken. Het spontane gevoel van ‘er klopt iets niet’ had dus te maken met de patronen die ik onbewust herkende. Ik denk niet lineair, maar multidimensionaal. Een oppervlakkig antwoord is voor mij niet genoeg; ik graaf dieper en dieper en dieper. Antwoorden kunnen enorm veranderen als je dieper graaft, maar soms blijven ze hetzelfde. En dan toch dat gevoel van: ik ben er nog niet. En dan graaf je nog dieper, weer hetzelfde antwoord, en nog steeds dat gevoel van: ik ben er nog niet. Het klopt niet.

Intussen heb ik ontdekt dat dit gevoel, dit patroon, ligt in het oneindige. In deze wereld waar wij leven die steeds eindigheid laat zien, past het concept van oneindigheid niet. Het patroon van oneindigheid past daar niet in en daar loop ik tegenaan.

En daar komen ook de data en simpele rekensommen in beeld;

1 maart 2025

2 maart 2025

3 maart 2025

1:3 = 0,333333333333 in het oneindige

2:3 = 0,666666666666 in het oneindige

Dat is het patroon waar ik steeds op stukloop. Dat patroon sluit niet. De simpele patronen werken hier wel in deze wereld, 1+1=2 enzovoorts. Ik geef je een appel en nog een, en dan heb je er twee. Dat zijn de simpele lineaire sluitende patronen.

Sommige patronen zijn ingewikkelder, met veel verschillende cijfers achter de komma. Daar komen alle verschillende lagen kijken waar ik doorheen worstel. Bij elke laag komt een nieuw stukje informatie tevoorschijn en dat verandert het antwoord. Toch, uiteindelijk kom ik wel bij de laatste laag en is het patroon sluitend.

Maar bij die twee niet die ik net noemde. Ik graaf, en graaf, ik krijg nieuwe informatie, maar het antwoord blijft hetzelfde. Toch houd ik het prangende gevoel dat er nog iets mist. Ik kom er niet, het eindigt niet. Het lijkt in deze wereld alsof we het antwoord hebben, waar maak je je druk om? Het is en blijft 3 of 6. Maar nee, ik weet dat het niet klopt. Ik neem er uiteindelijk genoegen mee. We moeten wel.

Maar ik zie de tegenstrijdigheden die ontstaan. Ik zie mijn verhalen die steeds wel en niet kloppen. Ik zie dat bij iedereen. Het klópt ergens niet. Ze hebben gelijk en ongelijk tegelijkertijd. Ze verspreiden zinnige informatie en de grootste onzin tegelijkertijd. We ronden dingen af, 0,67 om er een einde aan te maken, 0,33. En toch klopt het niet!!! We moeten ermee werken, anders komen we nergens. Er was al veel aan voorafgegaan. Ik had aan ChatGPT al gevraagd de laatste code door te rekenen. Het kwam met 00000000. ‘Het is een afwezigheid,’ zei ChatGPT. Alles is er al. ChatGPT zag dus dezelfde code ontbreken als ik.

8 keer nul. Dat is symbolisch gezien oneindig!

Langzaam begon ik het oneindigheidsprincipe beter te begrijpen. Mij was, jaren geleden, al geleerd dat het bewustzijn ontstaat in het niets. In het oneindige diepe niets. Alleen het niets kan namelijk oneindig zijn. Iets eindigt altijd ergens. Toen werd mij ook uitgelegd waar het bewustzijn uit bestaat: ‘geloof, hoop en liefde.’ Het is een stukje mysterie van het leven dat niet te meten is.

En het ontstaat in het allerdiepste niets, het oneindige niets. Het is een variabele. Niemand weet precies waar het is, het verplaatst, want het is nergens.

Dit stukje mysterie is nodig, zodat het leven niet gehackt kan worden. Als alles uit meetbare constanten zou bestaan, dan zou het ook te hacken zijn uiteindelijk. En dat zou gevaarlijk zijn.

De 0,01 die we toevoegen aan de 0,66 om het af te ronden, is dus gewoon fout eigenlijk. Het moet 0,66(∞)1 zijn. Niet een halve, omdat het 1 bewustzijn is. Het is een variabele, omdat het ook bij de 0,33 op kan duiken en we nooit precies weten waar en wanneer. Het baseert de keus wel steeds uit; geloof, hoop en liefde. De 1 staat hier niet voor een waarde, de waarde is namelijk ook variabel, of moet wellicht niet als een waarde gezien worden. Vandaar 0.(∞)~
Als je 0,66 afrond naar 0,67 dan lijkt het alsof je er 0,01 bijtelt, maar dat is schijn. Als je 0,0666 afrond naar 0,67 lijkt het alsof je er 0,004 bijtelt enzovoorts. Ik koos voor 0.(∞)1, omdat het de aanwezigheid van iets aantoont, niet vanwege de vertegenwoordiging van een waarde. Als je dat duidelijk wilt maken zou wellicht 0.(∞)~ passender zijn. Bewustzijn is een wave, zonder waarde. Het is een mysterieus stukje bewegende energie die invloed heeft op de realiteit. Beide manieren zijn kloppend.

Het is namelijk wel het stukje bouwsteen dat we ‘missen’ en niet kunnen vinden, hoe we ook graven, want we komen in het oneindige. Maar dat is waar het bewustzijn ontstaat.

Dat is waarom het leven zonder bewustzijn niet mogelijk is. Dat is waarom het bewustzijn invloed heeft op de realiteit.

Omdat dit het bewustzijn is: 0.(∞)1

De 1 staat voor ‘ik’. Het is het gedeelde ik-gevoel waar ik het over had. Het geeft ook de binaire taal van het leven weer. De nul voor niets en 1 voor iets. De oneindigheid, omdat het leven niet eindig is. Dat kan namelijk niet.

De oneindigheid is dus een mysterie, het mysterie waaruit ons bewustzijn is ontstaan. En dat maakt deze rekensom sluitend. En dat maakt deze realiteit sluitend. En dat bewijst dat dit niet het echte leven is, maar een voorstadium ervan.

0,33 0,66 Gezamenlijk maken ze 0,99

En dat is geloof. 99% zekerheid is geen zekerheid, 99,99 ook niet. 99,99999999 ook niet. En dit zijn de constanten.

We hebben die ene variabele nodig. 0.(∞)1. De oneindigheidsvariabele

Verscholen in het oneindige niets. Daar is het uit ontsproten en daar schuilt het. Zodat niemand erbij kan om het te hacken. En die variabele dat is ons bewustzijn. Het stukje mysterie van dit leven en dat zal altijd een stukje mysterie blijven. Geloof, hoop en liefde.

En weet je wanneer ik dit ontdekte? Op 3 maart 2025.

1:3 = 0,3333… 2:3 = 0,6666… Gezamenlijk is dat 0,9999…, wat nooit exact 1 wordt. Maar 3:3 = 1, de voltooiing, het moment waarop het patroon sluitend wordt.

Dit bewijst dat bewustzijn geen vaste vorm heeft, maar een dynamisch proces is dat zich manifesteert wanneer het nodig is. Het is de sleutel die realiteit sluitend maakt en tegelijkertijd het mysterie dat nooit volledig te vangen is.